Арыштаваны намеснік сакратара Савету бяспекі. Якую цуру згатуюць публіцы гэтым разам?

Арышт першага намесніка дзяржаўнага сакратара Рады Бяспекі Беларусі Андрэя Уцюрына здзівіў нават мяне.

Апошні раз дзейнага чыноўніка такога рангу арыштоўвалі вясной 2004 года. Тады на нарах апынулася «акула» агульнадзяржаўнага маштабу, якая кіруе справамі прэзідэнта – Галіна Жураўкова. Але супраць спадарыні Галіны настроіліся ўсё, уключна з пасваранымі Віктарам Шэйманам (у той час генеральны пракурор Беларусі) і Анатолем Тозікам (у той час старшыня Камітэту дзяржаўнага кантролю). Кажуць, што Аляксандр Лукашэнка даў тады згоду на арышт «акулы» толькі пасля таго, як убачыў на дакументах адначасова візы двух гэтых шаноўных джэнтльменаў.

Што ж цяпер-та здарылася? Арыштавалі не проста высокапастаўленага чыноўніка-сілавіка, а былога начальніка службы бяспекі прэзідэнта. Гэта значыць, чалавека, што быў дапушчаны ў сям’ю кіраўніка дзяржавы, а, стала быць, правераны-переправераны. Настолькі, што яшчэ сёлета ў лютым ён быў прадстаўніком Рады Бяспекі на пасяджэнні калегіі Пракуратуры Рэспублікі Беларусь, спецыяльна прысвечаным вынікам прафілактыкі карупцыі ў краіне і барацьбы з ёю.

Аказваецца, Андрэю Уцюрыну інкрымінуюць хабар у памеры 150 тысяч долараў ЗША. Або ў эквіваленце. Як гаворыцца, пра гэта пішуць у інтэрнэце. Але інтэрнэт, як вядома з публічных выступаў кіраўніка дзяржавы – тая яшчэ «памыйка», а КДБ, які барацьбой з карупцыяй займаецца, ад каментароў устрымліваецца. Даводзіцца карыстацца «памыйнай» інфармацыяй. Але ўсё роўна – ах, якая нечаканасць!

Толькі вось у 150 тысяч я не занадта веру. Дакладней, не ў суму не веру. Не веру ў нечаканасць падобнага фіналу палітычнай карʼеры былога галоўнага ахоўніка прэзідэнцкага цела для ўладальніка гэтага цела.

26-гадоваму сыну гаспадара Уцюрына належыць кватэра плошчай у 170 квадратных метраў. Сам жа Уцюрын-бацька, былая кватэра якога сыну і дасталася, шчасна дабудоўваў дом у «Драздах-2».

Стоп. Сябры мае, ніхто не падкажа мне, наколькі сямʼя мусіць мець патрэбу ў паляпшэнні жыллёвых умоваў, каб атрымаць надзел пад будаўніцтва дому ў Менску? І які менавіта дэфіцыт плошчы на ​​сямʼю з трох чалавек (ну, з пяці – не ведаю я колькасці чальцоў сямʼі спадара Уцюрына, таму бяру па максімуму) можна адчуваць, пражываючы на ​​170-ці квадратных метрах? Мне здаецца, ніякага.

Значыць, магчымыя наступныя варыянты.

Першы. Надзел быў набыты на адкрытых таргах за «жывыя», так бы мовіць, грошы. За грошы, трэба меркаваць, задэклараваны ў афіцыйным парадку. Ці вядомыя ў гэтым выпадку дата таргоў, пералік удзельнікаў і сума, за якую быў набыты гэты надзел?

Другі. Ўчастак быў набыты з парушэннем закона. Як? За якія грошы? На падставе якіх дакументаў і кім выдадзеных? І хто падпісаў выніковае дазвол?

Які трэці варыянт? – пытаеце вы, паважаны чытач. А трэцяга не дадзена. Або ў дакладнай адпаведнасці з законам – або з яго парушэннем.

Уласна кажучы, нешта мне падказвае, што з некаторым парушэннем (хоць я ж і памыляцца магу, як вядома). Але тады пытанне аб фінансавай ахайнасці аднаго з самых уплывовых дзяржаўных службоўцаў у краіне мусіла паўстаць яшчэ калі! А паўстала толькі цяпер.

Значыць, адбылося нешта экстраардынарнае. І гэта «нешта» ніяк не можа быць звязана з нікчэмнай сумай у 150 тысяч долараў (нагадаю: прэса сцвярджае, што кошт кватэры, пакінутай спадаром Уцюрыным-старэйшым сыну, можа раўняцца 550 тысячам долараў). Але нам будуць упарта ўцюрваць менавіта гэтую версію, як ужо ўцечку інфармацыі санкцыянавалі менавіта на яе.

У гэтую версію мне не занадта верыцца менавіта таму, што «кватэрнае пытанне» сапсавала, кажучы словамі класіка, шмат якіх высокіх і вышэйшых службоўцаў. Значыць, на кожнага з іх ёсць свой «кручок», і нястомныя змагары з карупцыяй, што не ў стане перамагчы яе ўжо на працягу дваццаці пяці гадоў, у патрэбны момант за яго тузануць. Усё гэта – пытанне часу. Спіс, як той казаў, ёсць у домакіраўніцтве.

А вось што менавіта адбылося на самай справе, мы, верагодна, усё ж-такі маем шанец даведацца. Ад першай, як кажуць, асобы. Рана ці позна – прагаварыцца.