Гэты тэкст – пра 23 лютага – меў выйсці раніцаю 24-га. Цяпер гэта далёкае мінулае: раніцаю 24 лютага Расея напала на Украіну, пачала абстрэлы ўкраінскіх гарадоў, у тым ліку Кіева.
Вярхоўная Рада Украіны ўвяла надзвычайнае становішча позна ўвечары 23 лютага, зацвердзіўшы ўказ прэзідэнта. Але яшчэ апоўдні было вядома, што Рада нацыянальнай бяспекі прапануе зрабіць гэта. На наступную раніцу Расея атакавала Украіну.
Тэкст ніжэй – без зменаў і паправак на сітуацыю раніцаю 24 лютага. Так выглядала сталіца, якая чакала надзвычайнае становішча і не чакала вайны. А назаўтра прыйшла вайна…
Кіеў жыве амаль звычайным жыццём. На вуліцах рэдка было чуваць слова «вайна» – нават у дзень, калі стала вядома, што ва Украіне маюць увесці надзвычайнае становішча. За 600 кіламетраў адсюль – тэрыторыі пад кантролем баевікоў «ДНР» і «ЛНР», якія Расея прызнала «незалежнымі дзяржавамі» 21 лютага і на якія збіраецца ўжо афіцыйна ўводзіць войскі.
У сталіцы ж працуюць крамы і школы, бары і кнігарні, надзвычайных чэргаў у банкі і крамы зброі няма. Размовы на вуліцах – аб працы, пра побытавыя справы, цэны і надвор’е. Калі міма праходзяць дзяўчаты і адна з іх кажа, што «жыццё – гэта барацьба», дык думаеш: яна пра навучанне ці стасункі? Было б вельмі дзіўна для Кіева, калі б гэта было пра магчымую вайну.
Зразумець, што краіне пагражае небяспека, можна толькі прыглядзеўшыся: сілавікоў больш, чымся было б у цалкам мірнай краіне, на вакзале заўсёды шмат вайскоўцаў, а з білборда мэр заклікае ў Тэрытарыяльную абарону.
Гэта дакладна не шчаслівая атмасфера свята (хоць па лютаўскім надвор’і яна была б нечаканай і ў цалкам мірны час), але і зусім не паніка ці апатыя. Людзі не пужаюцца рэзкіх гукаў ці сірэнаў і тым больш не намагаюцца падалей абыходзіць сілавікоў або офісы сілавых структураў.
Многія ўкраінцы кажуць, што вайна ў краіне ідзе ўжо восем гадоў: адныя дапамагаюць войску або самі ідуць туды, другія маюць планы на экстраную сітуацыю, трэція проста ігнаруюць пагрозлівыя навіны. Так кажуць нават у гарадах ля расейскай мяжы або ОРДЛО («асобных раёнаў Данецкай і Луганскай абласцей» – гэтак часта называюць «ДНР» і «ЛНР», калі не выкарыстоўваюць фразу «часова акупаваныя тэрыторыі», да якіх адносіцца і Крым).
Алесь Наваборскі belsat.eu