«Гэта гонар: вось палітычны зняволены, і вось я выходжу за яго замуж проста тут»
Палітычны вязень Іван Андрушойць і Сафія Лашкевіч пабраліся шлюбам у СІЗА на вуліцы Валадарскага ў Менску. 33-гадовага Івана вінавацяць паводле артыкулаў 342 і 349 Крымінальнага кодэксу аб парушэнні грамадскага парадку і доступу да камп’ютарнай інфармацыі Менскага гарвыканкаму. З 24-гадовай Сафіяй ён узяў шлюб больш як праз чатыры месяцы зняволення.
«Я хачу прасіць тваёй рукі. Ці ты гатовая выйсці за мяне?»
– Уся цырымонія доўжылася не больш за дзве хвіліны, – згадвае нядаўнюю ўрачыстасць цяпер ужо жонка Івана – Сафія Андрушойць. – Працаўніца ЗАГСу зачытала прамову, запытала, згодныя мы ці не, мы распісаліся, абняліся – і ўсё, Івана забралі і павялі. З моманту прыходу ў СІЗА да моманту выхаду прайшло не больш за пятнаццаць хвілінаў, – адзначае Сафія.
Сафія і Іван Андрушойці незвычайна ажаніліся, як і незвычайна пазнаёміліся.
– Мы пазнаёміліся на пахаванні нашага агульнага сябра, – апавядае Сафія. – Гэта было тры гады таму, і з таго часу мы разам.
Сафія кажа, што неспадзявана для яе Іван першы запрапанаваў пабрацца шлюбам – праз лісты з турмы:
– Чытаю ліст – і раптам такое: «Я хачу прасіць тваёй рукі. Ці ты гатовая выйсці за мяне?» Усе мараць, уяўляюць, як будзе рамантычна адбывацца прапанова, а тут – уяўляць няма чаго.
Але Сафія не раздумвала і не сумнявалася, а пачала рыхтавацца да шлюбу – больш за два месяцы.
«Цырымонія» доўжылася не больш за дзве хвіліны
– Мы пісалі заявы, хадайніцтвы на дазвол шлюбу, на допуск у СІЗА. А самае цяжкае было знайсці пашпарт Вані.
Невядома, дзе ён быў: у турме, у следчага ці яшчэ дзе, – згадвае Сафія.
Урачыстая цырымонія адбылася за лічаныя хвіліны: Сафія была ў пальчатках, але не белых шлюбных, а ў гумавых, паверх маскі – экран. У такім жа экіпаванні прывялі ў адмысловы пакой і Івана.
– Не, ні ў якім разе я не баялася, – кажа пра адказны крок Сафія. – Гэта не сорамна, гэта не страшна. Гэта гонар, найхутчэй: вось палітычны зняволены, і вось я за яго выходжу замуж проста тут.
Маладыя пабачыліся ўпершыню за чатыры месяцы адразу на ўласным «вяселлі».
Якім бы ні быў турэмны досвед, ён ніколі не трапіць у сям’ю
З нагоды шлюбу маладым дазволілі гадзіннае спатканне. Гэтак Іван і Сафія Андрушойці змаглі паразмаўляць – праз шкло і тэлефон.
– Іван расказаў, што іх білі. І не проста білі, а вельмі моцна, катавалі электрашокерам. Гэта было перад першым допытам, так іх рыхтавалі да размовы са следчым. І не было аніякіх іншых эмоцыяў, акрамя злосці і суму, – пераказвае пачуцці таго дня Сафія. – Вы забіраеце майго блізкага чалавека без прычынаў, без доказаў, без падставаў, толькі таму, што можаце і хочаце гэта зрабіць. Гэта вельмі балюча, бо гэта вельмі несправядліва!
Сафія кажа, што толькі дзякуючы шлюбу, калі пісала заяву на дазвол, даведалася пра новыя артыкулы, якія прыпісваюць Івану.
– Яго спрабуюць таксама звінаваціць паводле ўсіх трох частак 293 артыкулу. Я перапытвала ў адвакатаў: адкуль? А яны тлумачаць, што ўсіх палітычных спрабуюць аб’яднаць у адну вялікую крымінальную справу, – кажа Сафія. – Але Іван паабяцаў: якім бы ні быў турэмны досвед, ён застанецца ў сценах турмы і ніколі не трапіць у сям’ю.
Паклічам усіх суседзяў і будзем святкаваць нашую перамогу!
Бацькі Івана і Сафіі радыя за новую сямʼю і адначасна хвалююцца.
– Мама Вані сказала: «Я вас віншую, натуральна, але ці гатовая ты чакаць…» А мая мама… і радавалася, і плакала адначасна, – усміхаецца Сафія. – Усе прывыклі, што вяселле – гэта свята, да яго трэба рыхтавацца. А тут няма да чаго рыхтавацца, няма чаго святкаваць і планаваць.
Маладая жонка чакае мужа на волі, «калі ўсё гэта закончыцца, вельмі хутка». Сафія не ўпэўненая, што хоча сапраўднае вяселле ў строях, з пярсцёнкамі і лімузінамі. Але ўяўляе, як сустрэнуцца з Іванам пасля турмы:
– Мы вынесем у двор сталы, паклічам усіх суседзяў і будзем святкаваць нашую перамогу!
АГ belsat.eu
