Напярэдадні сілавікі прыходзілі з ператрусамі не толькі ў менскую Грушаўку. Мы пагутарылі з жыхарамі мікрараёну Уручча, да якіх таксама завіталі з аглядам. Імёны герояў змененыя дзеля бяспекі.
Іван збіраўся на працу, калі яму ў дзверы пазванілі.
«Яшчэ на мінулым тыдні па нашым доме сталі хадзіць, мабыць, міліцыянты ў форме, а потым у цывільным. Незразумела было, чаго яны хадзілі, я быў на працы, і мне распавялі кансьержы, што нехта прыходзіў», – згадвае ён.
Іван не вельмі хваляваўся, бо інфармацыі пра ператрусы ў іншых дамах яшчэ не было. Падчас візіту сілавікі паказалі пастанову на ператрус, у якой ішлося пра тэрарызм, хаця статусу Івана пазначана не было.
«Статусу не было, а вось нейкі артыкул пра тэрарызм быў. Пыталі, ці я ведаю, чаго яны да мяне прыйшлі і ці быў я на нейкіх недазволеных мітынгах. Я казаў, што не ведаю і не быў, але артыкул 23.34 маю», – распавёў Іван.
Яшчэ Івана пыталі, ці мае ён забароненыя рэчы ды ці рыхтуе дзяржаўны пераварот, а потым пайшлі з ператрусам па кватэры.
«У адным пакоі спалі жонка з сынам, то яны туды і не заходзілі. Калі ўсё скончылася, жонка прачнулася і запытала, чаму я ўдома. А я і кажу, што не на працы, бо ператрус толькі прайшоў», – згадвае Іван.
Асабліва пільна «госці» Івана не даглядалі, па шафах не лазілі, але забралі тэхніку.
«Я даведаўся ад калегаў, што ў іх таксама быў ператрус, да іх таксама прыходзілі. Мяркую, ім даводзяць зверху шукаць нейкія схаваныя ячэйкі», – разважае Іван.
Мужчына зразумеў, што яго чакае ператрус, бо на мінулым тыдні прыходзілі некалькі разоў, калі Мікалая не было ўдома.
«Я зразумеў, што гэта будзе проста агляд, іначай яны б мне дзверы выламалі», – мужчына дзеліцца меркаваннем.
Пра тое, што «госці» ідуць, Мікалай даведаўся ад суседзяў:
«Я ўжо збіраўся сыходзіць, але вырашыў пачакаць, хай ужо прыходзяць. Быў тут і ўласны інтарэс: хацелася развязаць гэтае пытанне да таго, як вернуцца з адпачынку мае дзеці. Каб не было для іх стрэсу».
Яму таксама паказалі пастанову пра тое, што расследуецца справа аб тэрарызме, але сфатаграфаваць не дазволілі.
«Я ўжо быў падрыхтаваны да ператрусу, а калі мы з імі сустрэліся, то было зразумела, што ім гэта асабліва не было трэба. Прыйшлі таму, што прыйшлі. Я яшчэ пажартаваў: дзе я, а дзе тэрарызм. Пыталі пра забароненыя прадметы, а я пытаў, што да іх адносіцца: малаткі, пілы, кухонныя нажы? Тут, калі не смяяцца і не пасміхацца, не будзе як жыць», – перакананы Мікалай.
«Госці» загадалі Мікалаю самому шукаць сведак, а калі тыя прыйшлі, пачаўся ператрус.
«Запыталі, што ў мяне ёсць, я сказаў, што ёсць ноўт. Яго забралі. Потым зноў пыталі, ці ёсць нешта забароненае. Я тады перапытаў, што змянілася з часу іх папярэдняга пытання. Яны сказалі, што нічога. Ну і вось», – смяецца мужчына.
Сілавікі агледзелі палічкі ў пакоі, зноў запыталі пра гранаты і кактэйлі Молатава, потым забралі ноўтбук.
«Запыталі, ці ёсць пароль, я адказаў, што ёсць, але называць яго адмовіўся. А што: калі гэта іхная праца, вось хай і працуюць», – мяркуе Мікалай.
Мужчына адзначыў, што ягоная сітуацыя адрознівалася ад ператрусаў, калі сілавікі выломвалі дзверы і пераварочвалі кватэры.
Актыўныя аблавы на актывістаў, журналістаў, праваабаронцаў і прадстаўнікоў грамадзянскай супольнасці працягваюцца ў Беларусі ўжо другі тыдзень. Улады гэта называюць «актыўнымі дзеяннямі для зачысткі ад радыкальна настроеных асобаў». Толькі сярод журналістаў «Белсату» за апошнія тыдні з ператрусамі сутыкнуліся каля двух дзясяткаў чалавек.
МГМ belsat.eu