Тыдзень таму толькі зрэдку можна было сустрэць на вуліцы чалавека ў масцы, а сродкі дэзынфекцыі стаялі дзе-нідзе. Зараз на вачах карціна змяняецца. Алесь Кіркевіч пра тое, як Горадня бароніцца ад каронавірусу.
Звычайны шпацыр па цэнтры Горадні дэманструе, што людзі ды арганізацыі нарэшце паставіліся да праблемы сур’ёзна. У масках у старым горадзе ці не кожны трэці, у кожнай краме ці ўстанове – сродкі дэзынфекцыі, а часам і пальчаткі.
У аптэках паўсюль інфармацыя наконт гігіены і прафілактыкі. Стаяць пляшачкі з дэзынфекцыяй. Разам з тым, маскі ды антысептыкі ёсць далёка не ў кожнай. Напрыклад, у найстарэйшай у Беларусі аптэцы ля Фарнага касцёлу, масак няма, а каб лішні раз не запытваліся – вісіць раздрукаваная абвестка.
Больш сур’ёзна да справы сталі падыходзіць у банкаўскіх аддзяленнях. Тут стаяць і пляшачкі з дэзынфекцыяй, і абвесткі, каб людзі трымалі дыстанцыю ў чэргах: 1,5-2 метры. Менавіта з гэтай прычыны, а не праз валютны ажыятаж, чэргі часам выпаўзаюць за дзверы аддзяленняў. Касіры, якія ўвесь час працуюць з грашыма, маюць на руках пальчаткі.
Ва ўніверсаме «Баторыя» на галоўнай плошчы гораду ўсе касіркі ў масках. У масках, што прыемна, таксама і наведнікі – гэта большай часткай жанчыны пенсійнага ўзросту, якія жывуць у цэнтры гораду. Пры ўваходзе – абвесткі пра гігіену ды пляшачка для дэзынфекцыі рук.
Знайсці антысептык у нас атрымалася толькі ў краме сеткі OZ.by. Кошт, праўда, расце на вачах: бутэлечка на 50 мл каштуе больш за 7 рублёў, хоць зусім нядаўна была 4 з капейкамі. Падобная справа і з маскамі: шматразовую маску (чорную ці з выявамі аднарогаў) можна набыць за… 8 рублёў. Затое – усё ў наяўнасці.
У некаторых гіпермаркетах, напрыклад, у «Кароне» на праспекце Купалы, пакупнікам прапаноўваюць таксама аднаразовыя пальчаткі на інфацэнтры. У тым жа гіпермаркеце па гучнай сувязі абвяшчаюць інфармацыю пра дыстанцыю ў чэргах ды іншыя парады, датычныя эпідэміі.
Установы культуры таксама адрэагавалі на сітуацыю. Напрыклад, у абласной бібліятэцы пры ўваходзе ляжыць палавік, змочаны антысептыкам, а побач абвестка з заклікам добра выціраць ногі. У абавязковым парадку там жа заклікаюць пры ўваходзе здаваць верхнюю вопратку.
Надзіва, нават у царкоўным шапіку, які адносіцца да жаночага праваслаўнага манастыру ў Горадні, прадавачка сядзіць у марлевай масцы. Жанчына сталага веку кажа, што ад вірусу трэба маліцца св. Спірыдону ды св. Панцеляймону. Абразкоў саміх святых, на жаль, у продажы не апынулася.
Адначасна людзі ў горадзе самаарганізуюцца, каб дапамагчы лекарам. Напрыклад, 3 красавіка валанцёры перадалі з Менску тры скрыні з маскамі (агулам 1500 штук) для гарадзенскіх шпіталяў. Маскі трапілі ў дзіцячую інфекцыйную ды абласную лякарні.
«Гэта частка агульнанацыянальнай кампаніі па зборы грошаў на аператыўныя патрэбы медыкаў, – каментуе грамадскі актывіст Вадзім Саранчукоў, – Мы нічога не выдумляем, медыкі самі пішуць на форумах і telegram-каналах пра свае патрэбы. Людзі збіраюць грошы, купляюць і перадаюць. Мяне «дзёрнулі» менскія сябры ды Валодзя Пруднікаў, які сам працуе лекарам».
Саранчукоў кажа, што кампанія не мае нічога агульнага з палітыкай, гэта шырокі валанцёрскі рух, які мае шмат адгалінаванняў: ад збору сродкаў на медыкаменты да дапамогі людзям сталага ўзросту з паходамі ў аптэку ці звычайную краму. Далучыцца да руху можа кожны, ахвяраваць таксама – нават не выходзячы з дому.
АК, фота Васіль Малчанаў belsat.eu