Затрыманая 18 траўня культуролаг і выкладчыца Юлія Чарняўская перадала праз свайго адваката паведамленне. Яе дачка Яўгенія завяла ў «Фэйсбуку» старонку, каб змяшчаць словы сваёй маці са зняволення. Вось, што Юлія распавяла пра свой цяперашні стан:
«Дарагія мае! Дыктую гэтыя словы адвакату, бо сама пісаць я не маю ні права, ні магчымасці. Вы ведаеце, што я пад хатнім арыштам. Гэта здарылася 18 траўня, назаўтра пасля гадавіны па Юру. Дзякуй богу я паспела ўсталяваць помнік і прынесці кветкі. На адкрыццё мемарыяльнай дошкі дзядулі 26-га я, вядома, не трапіла. Цяпер, калі я хутка месяц у гэтай неабжытай кватэры, куды пераехала толькі за 6 дзён да арышту, я ўжо змагла ўсталяваць сабе нейкія правілы і распарадак дня.
Я шмат чытаю, лашчу сабаку, слухаю музыку і малюю. А яшчэ, нягледзячы на праблемы са здароўем, выходжваю ўсё больш крокаў па кватэры. Мне так шмат засталося ад Юры – і дыскі (хоць палову іх не берэ музычны цэнтр, яны вельмі старыя), і сабака, падораная мне на дзень нараджэння ім жа. І нават норма крокаў, якой я заўсёды грэбавала, асабліва калі стала дрэнна са здароўем.
І вось гэта ягонае крыло, якое ён так і не прыбраў з майго пляча, дае сілы жыць у гэтыя вельмі дзіўныя дні.
Я ніколі не думала, што Кафка – рэальнасць. Я разумею, што мне глыбока пашанцавала ў параўнанні з тымі, у каго арышты далёка не хатнія, і ў сумленнасці каго я не сумняваюся. Я за іх малюся, – гэта тое, што я магу рабіць.
Мне пашанцавала ў тым, што ў мяне ёсць сябры і вы, якія таксама сябры. Яшчэ мне пашанцавала з дрэвамі пад акном. На Нямізе я настолькі забылася пра шалясценні дрэваў, што тут мне спачатку здавалася, што пачынаецца дождж. Тут бываюць вельмі паўнакроўныя вясёлкі. І калі прыгледзецца, з майго акна відаць кола агляду. Як называлася адна старая карціна – «Усюды жыццё».
Мне вельмі дапамагаюць вестачкі ад вас. Мне вельмі пашанцавала з вамі. Жывіце радасна. Дзякуй вам, дарагія.
Люблю вас, нязменная ЮЧ».
МГМ, belsat.eu
