Зянон Пазьняк напісаў артыкул, у якім прапанаваў апанентам Лукашэнкі здацца. У іншы час лепшай рэакцыяй на такую прапанову было б здзіўлена паднятае брыво, але артыкул перадрукоўваюць і абмяркоўваюць (што здзіўляе, абмяркоўваюць сур’ёзна).
Таму лічу важным пазначыць некаторыя прынцыповыя моманты:
- Усё, што робяць ад жніўня 2020 года Ціханоўская і прыхільнікі – гэта прапануюць перамовы. Для гэтага створаная каардынацыйная рада, адна актыўная частка якога цяпер у турме, а іншая – у эміграцыі. Для гэтага праходзіла галасаванне на платформе «Голас», якое сабрала больш удзельнікаў, чым любое іншае электроннае галасаванне ў гісторыі Беларусі.
- Усё, што робіць хунта, якую ўзначальвае Лукашэнка, – забівае, саджае ў турмы, выганяе з краіны тых, хто мог бы гэтыя перамовы правесці.
Чаму так адбываецца? Каб адказаць на гэтае пытанне, трэба задаць іншы: а аб чым павінны быць перамовы?
Вельмі просты адказ: аб перадачы ўлады.
Лукашэнка прайграў выбары, так што перамовы можна весці аб умовах здачы ўлады. Аб гарантыях тым, хто гэтаму спрыяе, і адказнасці для злачынцаў.
Ці можа нехта ў здаровым розуме і цвярозай памяці ўявіць Лукашэнку (ці каго заўгодна з яго ведама і згоды), які вядзе такія перамовы? Відавочна, няма. Уся гісторыя паказала, што адзіныя перамовы, на якія ён гатовы, – гэта пра ўмовы капітуляцыі для апанентаў. Каго ён выпусціць з турмы праз год, каго – пад хатні арышт, а каму дазволіць з’ехаць.
Тады, можа быць, офіс Святланы Ціханоўскай займаецца чымсьці не тым? Не, бо перамовы пра лёс Лукашэнкі можна праводзіць і без яго ўдзелу. З тымі, хто будзе здольны рэалізаваць іх умовы.
Таму перамовы патрэбныя нам, але не патрэбныя хунце. Таму прапанова Зянона Пазняка «папрасіць зняць санкцыі і пачаць перамовы» для мяне гучыць як просьба аб капітуляцыі. Што для нас цяпер будзе значыць гэтая капітуляцыя?
- Здрада ўсіх, хто сядзіць у турмах па загадзя ілжывым абвінавачваннях;
- здрада тых, каго катавала і катуе хунта;
- здрада ўсіх, хто загінуў за незалежнасць Беларусі;
- здрада нашай краіне і будучыні нашых дзяцей.
І яшчэ. Зянон Станіслававіч! Вы згулялі велізарную ролю ў станаўленні незалежнай Беларусі. Але «Зянон мне сябар, але ісціна даражэйшая». І Беларусь мне даражэй.
Заклік да адмены санкцый да вызвалення палітвязняў і новых выбараў, дзеля якіх, гэтыя санкцыі і ўводзіліся – інакш як падтрымкай Лукашэнкі назваць нельга.
Таго самага Лукашэнкі, які знішчыў беларускі парламент, судовую сістэму, міліцыю, мову, культуру – і працягвае разбураць нашу краіну.
Таму выбірайце, кім хочаце быць для Беларусі і як вашае імя запішуць у падручнікі гісторыі – яно будзе там у любым выпадку.
Міхаіл Кірылюк / МВ belsat.eu
Рэдакцыя можа не падзяляць меркавання аўтара.
