Аблілі фарбаю са словамі «Ці даўно ты быў у цырульніка?» Гісторыя №18 праекту «Мне яшчэ пашанцавала»
Публікуем гісторыі белсатаўскага праекту, прысвечанага пацярпелым ад дзеянняў сілавікоў.
Станіслаў Дзядоў быў назіральнікам на прэзідэнцкіх выбарах. Стаса разам з сяброўкаю затрымалі ўвечары на вуліцы. Каля іх спыніўся мікрааўтобус, адтуль выйшлі людзі ў цывільным і папрасілі мабільныя тэлефоны. Яны падумалі, што калі адмовяцца, то іх дакладна затрымаюць. Пакуль сілавікі праглядалі фота і відэа ў тэлефонах, хлопца з дзяўчынай завялі ў бус. Там у Стаса заўважылі белую стужку на руцэ і пачалі збіваць.
Потым загадалі хлопцу легчы на падлогу і скруцілі рукі сцяжкай. Тут яны прыкмецілі, што ў затрыманага яшчэ і бел-чырвона-белы рамень. Яго разрэзалі, пацягнулі за майткі, тыя парваліся. Неўзабаве мікрааўтобус спыніўся, і Стаса перадалі іншым супрацоўнікам. Тыя аблілі яго белай фарбаю са словамі: «Ці даўно ты быў у цырульніка?» Затым Стас трапіў у аўтазак, дзе на падлозе ляжалі людзі, два-тры пласты. Тых, хто зверху, білі, а Стас ляжаў унізе. Ён не мог нават павярнуць галаву – гэтак моцна прыціснулі яго целы зверху.
Потым Стаса з іншымі затрыманымі перасадзілі ў іншы аўтобус. Адзін з сілавікоў заўважыў белую фарбу на хлопцу і са словамі: «Гэта ты ў нас фарбай кідаў», ударыў некалькі разоў. Праз калідор супрацоўнікаў усе мужчыны з аўтобуса мусілі перабягаць да аўтазака, які ўжо вёз на Акрэсціна.
З аўтазака Стас выходзіў праз славуты жывы калідор. Каля трох гадзінаў прастаяў ён на каленях ля сцяны ізалятару. Часам падыходзілі сілавікі ды збівалі, кажучы: «Дэмакратыі захацелі? Вось вам перамены». Хлопца некалькі разоў выцягвалі адмыслова, клалі на зямлю і збівалі з пытаннямі: «Гэта ты ў нас фарбай кідаў? Ты ў нас камянямі кідаўся?» У пэўны момант Стасу здалося, што сілавікі нарэшце зразумелі, што гэта не ён кідаўся фарбай, і перасталі збіваць.
Праз тры гадзіны загадалі падняцца і бегчы ў будынак праз чарговы калідор з супрацоўнікаў. У мужчыны пачало цямнець у вачах, ён папрасіў нашатыр. У адказ – удары. Загадалі бегчы на трэці паверх, але ён не здолеў і паваліўся на лесвіцы. Пад пагрозы супрацоўніка – «Уставай, ці атрымаеш дубінкай» – падняўся, але хутка зноў паваліўся, ужо калі чакалі размеркавання ў камеры. Затрыманаму побач дазволілі дапамагчы Стасу зайсці ў камеру.
4-мясцовая камера Стаса, дзе трымалі 28 чалавек. У прасторы 3 на 5 метраў змясціліся стол, дзве тумбачкі, лаўка, два двухпавярховыя ложкі, рукамыйнік, прыбіральня. Людзі спалі па двое на адным ложку, на стале, на тумбачках, седзячы на лавачках.
Стаса, як самага збітага, пусцілі на найлепшае месца ў камеры. Яму было цяжка падымацца, большую частку часу хлопец ляжаў ці сядзеў. Суд над Стасам гэтак і не адбыўся. Трохі больш за двое содняў прабыў ён на Акрэсціна. А бальнічны хлопец закрыў толькі 7 верасня, амаль праз месяц пасля затрымання.
Усе гісторыі праекту «Мне яшчэ пашанцавала» чытайце, глядзіце і слухайце тут.
