«Жывеш сабе неяк у сваім мікрасвеце – і нармальна». Ці раззлаваныя беларусы насамрэч?
На Кастрычніцкай плошчы Менску адбыўся гэтак званы «Марш абураных беларусаў 2.0», арганізаваны Беларускім нацыяльным кангрэсам на чале з Мікалаем Статкевічам. На акцыі пратэсту гучалі ў асноўным сацыяльна-эканамічныя і палітычныя патрабаванні да ўладаў.
Спачатку – супраць дэкрэту № 3 і «новых пабораў», потым – супраць росту коштаў і дзедаўшчыны ў войску. Такія мэты пратэсту мелі арганізатары і ўдзельнікі другога «Маршу абураных беларусаў».
«Тэмы сацыяльныя, тэмы збяднення людзей, абрабавання народу. Ну і таксама тое, што кранае любую сям’ю, дзе ёсць маладыя хлопцы – пытанне здзекаў і забойстваў новабранцаў у войску», – кажа арганізатар акцыі Мікалай Статкевіч.
Але ці то праз кепскае надворʼе, ці праз простую людзкую апатыю выказаць сваю незадаволенасць на вуліцы Менску выйшлі ўсяго некалькі сотняў асобаў. Сярод іх – шмат ужо вядомых твараў і журналістаў.
«Што я думаю? Усіх запалохалі, а астатнія сядзяць, як мышы. Вось і ўсё. Гэта беларусы, на жаль», – разважае ўдзельнік акцыі.
Мітынг на Кастрычніцкай плошчы быў кароткі. Пасля прамовы арганізатараў распачалося традыцыйнае шэсце ў бок плошчы Незалежнасці. Пратэстоўцы скандавалі «Жыве Беларусь!», трымаючы плакаты з партрэтамі палітвязняў. Была на акцыі і даволі дзёрзкая расцяжка.
Паводле Мікалая Статкевіча, нягледзячы на прэвентыўныя затрыманні актывістаў, акцыя атрымалася і нават «прайшла годна». Маўляў, пастаўленыя задачы арганізатараў – паказаць волю да пераменаў і прымусіць уладу размаўляць з народам – выконваюцца.
«Сітуацыя, калі не саспее, людзі не выйдуць. Але нехта павінен трымаць сцяг. Нехта павінен паказваць, як можна змагацца. Нехта павінен быць арганізатарам. І мы гэтым займаемся», – тлумачыць Статкевіч.
Калі ёсць і арганізатар, і магчымасць выказацца, то чаму не выходзіць больш людзей – задаюцца пытаннем удзельнікі сённяшняй акцыі, а мы запыталі жыхароў Менску – чым найбольш яны абураныяныя.
«Нашую краіну апусцілі горш няма куды. Жахліва проста», – мяркуе жыхарка сталцы.
«Адзінае выйсце – гэта выйсці на вуліцы ды сказаць: да вы дасталі, рабяты!», – дадае мянчук.
Але ж чаму нават незадаволеныя беларусы, нягледзячы на відавочныя праблемы, аддаюць перавагу варыянту «не трэба абурацца» ды не выходзяць на масавыя пратэсты?
«Вядома, хацелася б, хацелася б таксама паўдзельнічаць, але ёсць пэўная боязь. Мне падаецца, кожны беларус разумее гэтую боязь», – кажа жыхар Берасця.
«Я ў палітыку ўвогуле не лезу. Жывеш сабе неяк у сваім мікрасвеце – і нармальна», – разваже жыхарка абласнога цэнтру.
Ці можа ўсё ж такі здолее ўзняцца пратэставы настрой, як гэта адбылося сёлета ўвесну? Пабачым ужо неўзабаве. Мікалай Статкевіч анансуе акцыі пратэсту ў рэгіёнах і вялікі менскі пратэст 25 сакавіка наступнага году.
Сцяпан Святлоў, «Белсат»
