Маладзечанскі завод адклікаў судовыя прэтэнзіі да «Рэгіянальнай газеты» за матэрыял пра «мыла на вяровачцы». Прадпрыемства нават сплаціць палову выдаткаў за паслугі адваката. Так скончыўся суд супраць журналістаў, якіх абвінавачвалі ў абразе і падрыве дзелавой рэпутацыі заводу.
У Менскім абласным эканамічным судзе закончылі разглядаць справу Маладзечанскага заводу парашковай металургіі супраць «Рэгіянальнай газеты». Бакі падпісалі міравое пагадненне аб матэрыяле «Каб не скралі» з фотаздымкам мыла на вяровачцы ў прыбіральні заводу.
Глядзіце сюжэт у выданні «Аб’ектыву»:
Сёння мелася адбыцца трэцяе паседжанне суда, аднак бакі да пачатку працэсу дамовіліся. Завод адмовіўся ад сваіх патрабаванняў у поўным аб’ёме, а таксама абавязаўся сплаціць палову выдаткаў на паслугі адваката.
Перад Новым годам прадпрыемства звярнулася ў суд з прэтэнзіяй да матэрыялу недзяржаўнага выдання з патрабаваннем зняпраўджання інфармацыі ды выкрыцця крыніцы, якая даслала звесткі ў рэдакцыю, а таксама спагнання з адказчыка дзяржаўнага мыта. «Рэгіянальная газета» прэтэнзіяў не прызнавала.
«Можна было ўспрыняць гэта проста з іроніяй кіраўніцтву заводу. І на гэтым усё. І мы давалі магчымасць ім выказацца, калі прыязджалі ў той самы дзень, у дзень публікацыі пра гэтае мыла», – зазначае галоўны рэдактар «Рэгіянальнай газеты» Аляксандр Манцэвіч.
Прадстаўнікі заводу настойвалі, што публікацыя пад загалоўкам «Каб не скралі. У прыбіральні на маладзечанскім заводзе мыла прывязалі на вяроўку», а таксама негатыўныя каментары нанесла ім іміджавыя страты. Паводле намесніка дырэктара заводу, да іх ужо звярталіся з партнёрскіх арганізацыяў і ім даводзілася даваць тлумачэнні.
«Сваёй публікацыяй газета так ці іначай кідала цень на тое, што, аказваецца, у нас можна не толькі мыла скрасці, а, магчыма, і дэталі, якія пойдуць, выбачаюся, на абарону», – сцвярджае намеснік дырэктара заводу Васіль Капуцкі.
Да працэсу ў якасці эксперта прыцягнулі адмыслоўца Цэнтру даследаванняў беларускай культуры, мовы і літаратуры Нацыянальнай акадэміі навук Аляксандра Лукашанца.
«Выразы, на мой погляд, не ўтрымліваюць негатыўный інфармацыі аб заводзе. Бо гаворка ідзе не пра тое, што на заводзе крадуць», – падкрэслівае Аляксандр Лукашанец з Цэнтру Даследавання беларускай культуры, мовы і літаратуры НАН.
На гэтым жа настойвала і Зоя Хруцкая, намесніца галоўнага рэдактара газеты і аўтарка публікацыі, якая выступіла ў судзе ў якасці сведкі. Раскрыць крыніцу, што даслала ў рэдакцыю фотаздымак, выданне адмовілася. Не падтрымала хадайніцтва прадстаўнікоў заводу аб выкліку аўтара выявы і суддзя.
«Такія працэсы, калі звяртаюцца па малазначнай нагодзе да суда, шмат плацяць і дзяржаўнай пошліны, і падаткаў, якія выплачваюцца пасля адвакатам, спецыялістам, сведчаць пра тое, што ім трэба змяніць свае адносіны да публікацый, якія выходзяць у незалежных СМІ», – кажа намеснік старшыні Беларускай асацыяцыі журналістаў Алег Агееў.
Паводле Аляксандра Манцэвіча, выданне цалкам задаволенае тым, як скончылася справа. Асабліва, што датычыць скасавання прэтэнзіяў.
Хрысціна Чарняўская belsat.eu
Фота: rh.by
