Даволі нетыповы від дзіцячых летнікаў вось ужо трэці сезон запар прапаноўвае аграэкасядзіба «Утрына», што на Глыбоччыне. Яе стварыла сям’я расейцаў Мельнічэнкаў, якія прадалі кватэру ў горадзе на карысць пераезду ў Галубіцкую пушчу.
Святлана Мельнічэнка, гаспадыня сядзібы «Утрына»: «Напэўна, у душы нам хацелася таксама нешта новае спазнаць, новы кірунак жыцця, змяніць лад жыцця, хацелася чагосьці незвычайнага».
А ў наш час незвычайным ёсць тое, што калісьці здавалася паўсядзённым жыццём. Да прыкладу, вось такі душ, у якім вада награваецца сонцам: «Там зверху бак на 400 літраў вады, і дзякуючы натуральнай цыркуляцыі, халодная вада награваецца і адразу ідзе ў бак».
Працы вельмі шмат, кажуць гаспадары аграсядзібы. Але затое яна цікавая.
Святлана Мельнічэнка, гаспадыня сядзібы «Утрына»: «Адназначна, што гэта не даецца ўсё проста. Атрымліваецца, мы вучымся разам з дзецьмі. Як бы даем ім свае веды і ў той жа час самыя ў іх навучаемся. А з такога сумеснага камунікавання развіваецца ўзаемадзеянне. Калі сказаць адным словам, гэта вельмі цікава».
Усе восем дзён – а менавіта столькі доўжыцца адна змена ў летніку – дзеці жывуць у гэтак званых тыпі – традыцыйным пераносным жытле качавых індзейцаў. Атмасфера змушае прытрымлівацца і іншых традыцыяў народу: кантактаваць са змеямі, жамярою і павукамі, плесці сувеніры, якія прыцягваюць добрыя сны, ды проста адчуваць свабоду.
Руслан Мельнічэнка, адзін з гаспадароў сядзібы «Утрына»: «Мы капаем глыбей-глыбей-глыбей, чымся Беларусь – што тут было на гэтай тэрыторыі ды развіваем. Чаму індзейцы? Нам падабаецца іхны падыход да прыроды».
Ну і куды ж без тэорыі ды ведання ўласнай гісторыі. Глыбоцкія журналісты прыязджаюць, каб навучЫць дзяцей пісаць кароткія навіны і весці свой блог, а дасведчаны гісторык з Полацку Сяргей Саркісян распавядае ім пра гісторыю нашага краю.
Сяргей Саркісян, гісторык: «Гэта ўсё цікавы працэс, якому хацелася б дзяцей навучыць. Каб яны гэта таксама ўяўлялі. Вось на прыкладзе маім – пра вікінгаў, потым – пра рыцараў, XIV стагоддзе, Грунвальдская бітва. І дзеці ўжо ўяўляюць, у чым хадзілі крыжаносцы, у чым іхныя продкі змагаліся з ворагам».
А ўнікальны сімбіёз практыкі ды тэорыі, вядома ж, вельмі падабаецца самім дзецям. Праграма летніка настолькі насычаная, што ўжо праз дзень пасля прыезду яны з задавальненнем дзеляцца ўражаннямі.
Удзельніцы летніка:
«За гэты час мы паспелі схадзіць у лазню, пакатацца на конях ды пазнаёміцца з сабакамі».
«Яшчэ мы дапамагаем на кухні. Ежу робім таксама».
А таму і гэткі адпачынак у сядзібе робіцца ўсё больш папулярны, кажуць уласнікі аграэкасядзібы. Ды з задавальненнем запрашаюць да сябе ўсіх ахвочых.
Сцяпан Святлоў, «Белсат»