Былы прэзідэнт Расеі не выключыў, што ў складзе ягонай краіны «з'явяцца новыя, але вельмі блізкія нам рэгіёны». Мядзведзеў заявіў пра гэта 14 снежня на з'ездзе партыі «Единая Россия», якую ён ачольвае. Аналітык Аляксандр Фрыдман у размове з «Белсатам» паразважаў, што можа стаяць за гэтай прамоваю.
Пра імавернасць анексіі новых тэрыторыяў Дзмітрый Мядзведзеў заявіў, разважаючы пра «рэалізацыю патэнцыялу» рэгіёнаў Украіны, захопленых Расеяй падчас поўнамаштабнай вайны:
,,«Гэты досвед можа быць запатрабаваны і надалей у выпадку, калі ў складзе нашай краіны яшчэ з'явяцца новыя, але вельмі блізкія нам рэгіёны, бо гэта ж магчыма».
Гісторык, палітычны аглядальнік Аляксандр Фрыдман упэўнены: гэта быў мэсэдж не толькі Украіне. У каментары «Белсату» ён сказаў, што намёк на свой рахунак можа запісаць і Беларусь:
,,«Гэта ж не толькі ўкраінскі кантэкст, відавочна. Гэта датычыць усёй постсавецкай прасторы, а таксама нават былых сацыялістычных краінаў. Тут можна тое ж самае спраектаваць і на Абхазію, тое ж самае магчыма, тэарэтычна, і з Грузіяй. Ну і, канешне, у беларускім кантэксце таксама трэба разумець: у гэтай экспансійнай палітыцы Расеі гаворка ідзе зусім не толькі пра Украіну».
У заяве Мядзведзева аналітык убачыў і звычайную расейскую імперскасць, і прапагандысцкую спробу падбадзёрыць прыхільнікаў вайны, і намаганне адцягнуць увагу ад паразы ў Сірыі:
«Нават у Расеі людзі, якія больш-менш сочаць за палітыкаю, разумеюць, што ў Сірыі адбылося нешта досыць непрыемнае для Расеі. Таму трэба нейкім чынам гэта перабіць і сказаць: „Ну вось глядзіце, усё яшчэ наперадзе, усё яшчэ нам удасца“. То бок Мядзведзеў гуляе на тых пачуццях, што прысутнічаюць у значнай часткі расейскага грамадства. Ён кажа тое, што прыемна, што яны жадаюць пачуць».
Беларуская прапаганда, для якой расейская – галоўны арыенцір, праігнаравала заяву колішняга прэзідэнта суседняй краіны. Для Фрыдмана гэта не выглядае дзіўным:
«Стаўленне да яго ў Лукашэнкі не асабліва добрае, бо Лукашэнка – чалавек жа помслівы, ён жа выдатна памятае ўсе гэтыя кампаніі антылукашэнкаўскія, што былі ў Расеі менавіта за часам Мядзведзева. І там шмат казалі, што Мядзведзеў да яго ставіўся з пэўнай пагардаю. То бок асабістыя стасункі ў Мядзведзева і Лукашэнкі наўрад ці добрыя, таму дадаткова піярыць Мядзведзева – ну навошта гэта трэба?»
Беларускія прапагандысты «дакладна ведаюць, што падабаецца, а што не падабаецца Лукашэнку» і маюць «адпаведныя загады вельмі асцярожна ставіцца да таго, што сыходзіць ад Мядзведзева», мяркуе аналітык. Самі ж яны пагрозу анексіі Беларусі Расеяй пачулі, не сумняецца Фрыдман:
,,«Яны зразумелі Мядзведзева. Вось такога розуму ў іх хапае. Яны разумеюць, што тут гаворка можа ісці не толькі пра Украіну».
Пагатоў распаўсюд у беларускай інфапрасторы пагрозаў расейскага палітыка можа ўзбаламуціць нават прыхільнікаў цяперашніх уладаў у Менску:
«Калі запусціць гэта дадаткова ў беларускую публічную прастору, дык што будзе? Нават тыя людзі, якія спажываюць дзяржаўную прапаганду, а там хапае людзей, якія ў стане паразважаць на гэты конт, пачнуць думаць: „А што гэта можа значыць? А можа, Мядзведзеў і нас мае на ўвазе?“»
Сцяпан Кубік belsat.eu
