Фільм аб тым, як падчас вайны не страціць сябе і свайго сумлення.
У вёсцы Руска-Высоцкае ў Ленінградскай вобласці жыве прадпрымальнік, актывіст і шматдзетны бацька Дзмітрый Скурыхін. У Дзмітрыя ўласная харчовая крама, на сценах якой ён чырвонай фарбай піша назвы разбамбаваных украінскіх гарадоў і прозвішчы расейскіх рэпрэсаваных палітыкаў і актывістаў.
Паліцыя карае Дзмітрыя, складае на яго пратаколы і штрафуе. Аднак прадпрымальніка гэта не спыняе – ён упарта працягвае пісаць назвы гарадоў на сваёй краме, каб прыцягнуць увагу грамадства.
,,«Гэта нашыя жаўнеры, нашыя войскі там ваююць – не марсіяне. І нам за іх несці адказнасць, за іхныя дзеянні. Гэтыя людзі існуюць у тым ліку на мае падаткі», – тлумачыць Дзмітрый.
Пазіцыя Дзмітрыя не знаходзіць водгуку ў большасці ягоных суайчыннікаў. Людзі ў невялікім паселішчы прызвычаіліся, што заўсёды жылі кепска, і наагул – пра палітыку размаўляць непрыстойна. Адзінае, што іх хвалюе, – каб унукі вярнуліся жывыя са спецыяльнай ваеннай аперацыі, якую Пуцін распачаў ва Украіне…
Фільм аб пратэсце аднаго чалавека ў малым паселішчы, і пра тое, як у ваенны час не страціць сумлення.
belsat.eu
