Калі я чую словы Лукашэнкі, я думаю, наколькі моцна ён перастаў адчуваць тое, чаго сапраўды хочуць беларусы.
На гэтым Тыдні Лукашэнка сказаў, што рыхтуецца да вайны. Маўляў, вайны ён не хоча, але рыхтуецца. Вось што сёння ён прадае беларусам – трэба рыхтавацца да вайны.
Беларусы перажылі такую колькасць войнаў, што некаторыя гісторыкі кажуць пра траўму на ўзроўні генетычнай памяці. Ды і сам дыктатар раней любіў падкрэсліваць, што ў нас няма ніводнай сямʼі, ў якой нехта б не загінуў падчас Другой Сусветнай. А зараз кажа, што нам трэба ментальна рыхтавацца да трэцяй сусветнай.
І калі я чую словы Лукашэнкі, я думаю, наколькі моцна ён перастаў адчуваць тое, чаго сапраўды хочуць беларусы і наколькі моцна ён здрадзіў сваім уласным перакананням, думкам і абяцанням. 30 гадоў Лукашэнка прадае імідж палітыка, які гатовы запэўніць мір і стабільнасць у сваёй краіне любым коштам – але ўсё гэта аказалася пустымі словамі. Вось 1999 год, пасланне беларускаму народу і Нацыянальнаму сходу: «Рэальным і важкім укладам у стварэнне адзінай сістэмы бяспекі для ўсіх без выключэння краін Еўропы зʼяўляецца прапанова Беларусі стварыць у Цэнтральнай і Усходняй Еўропе прастору, вольную ад ядзернай зброі».
Смешна гэта зараз чытаць, праўда? Адзіная краіна цэнтральнай і ўсходняй Еўропы ў якой з 1999 года зʼявілася ядравая зброя гэта Беларусь. А Лукашэнка сёння гэтым яшчэ і выхваляецца. Сам прапанаваў адмовіцца, сам падкрэсліваў, што гэта дапаможа стварыць «адзіную сістэму бяспекі для ўсіх». А ў выніку ён адзіны, хто і парушыў уласную прапанову. Але чытаем нашага «вялікага міратворца» далей. 2006 год: «Наша дзяржава – прыхільнік бяспекі ў рэгіёне і свеце. Мы першымі ў гісторыі адмовіліся ад ядзернай зброі, аднымі з першых выканалі ўмовы дамовы аб скарачэнні звычайных узбраенняў».
А на гэтым тыдні Лукашэнка зацвердзіў унясенне ў парламент закона аб спыненні дзеяння той самай дамовы аб скарачэнні звычайных узбраенняў. Хваліцца дыктатар умее пра тое, што ён нешта там першы зрабіў. Ёсць толькі ў яго пэўная праблема з тым, каб узятыя на сябе абяцанні выконваць. Абяцаць і хваліцца ўмее, а вось трымаць слова ў яго атрымліваецца слаба.
«Лепш дзясяткі і сотні гадоў перамоваў, чым адзін дзень вайны. Наша заслуга ў тым, што Беларусь застаецца астраўком міру, спакою і парадку. Да няшчасця, хтосьці забыўся ўрокі Вялікай Айчыннай вайны. Гэтыя ўрокі мог забыцца хто заўгодна, але толькі не беларусы», – цытата з паслання беларускаму народу і Нацыянальнаму сходу, 29 красавіка 2015 г.
Нават не ведаю якую пасля гэтага зрабіць выснову: ці то ў Лукашэнкі цалкам памяць адшыбла, ці можа проста ніякі ён не беларус?
