Na konkurs przysłano 63 utwory literackie.
Wybrano z nich 42, a ostatecznie – 6 książek współczesnych białoruskich autorów: „Żanczyna i leapard” („Kobieta i leopard”) Taćciany Barysik, „Dzieci Alindarki” Alhierda Bacharewicza, „Jan Jałmużna” Anntona Franciszka Bryla, „Kniha zdańniau” („Księga widm”) Andreja Hucawa, „Sini karabiel u błakitnym mory pływie” („Niebieski okręt po błękitnym morzu płynie”) Siarhieja Dubauca i „Czas zbirać kości” („Czas zbierać kości”) Wiktara Kaźko.
Wyboru dokonało jury, w którego składzie zasiedli pisarze Uładzimir Arłou i Ihar Babkou, tłumaczki Małgorzata Buchalik i Hanna Jankuta, literaturoznawcy Hanna Kiślicyna i Cichan Czarniakiewicz, pisarz i grafik Adam Hlobus oraz prozaik Andrej Fiedarenka.
Zwycięzcą został Wiktar Kaźko i jego trzy nowele, zebrane w tomiku „Czas zbirać kości”. Jak pisze o książce na swojej stronie Związek Pisarzy Białoruskich, w utworach tych „autor zaprasza czytelników do podróży krętymi ścieżkami ludzkiej pamięci”.
Nagrodę literacką im. urodzonego w Mińsku Jerzego Giedroycia jest przyznawana od 2012 roku autorowi najlepszego utworu prozaicznego, wydanego w języku białoruskim. Inicjatorami nagrody była Ambasada RP na Białorusi, Instytut Polski w Mińsku, Białoruskie Pen-Centrum oraz Związek Pisarzy Białoruskich.
W 2012 roku nagrodę przyznano Pawłowi Kaściukiewiczowi za książkę „Reprezentacja Republiki Białorusi w pobocznych dyscyplinach sportu”, w 2013 – laureatem został Uładzimir Niaklajeu za „Automat do wody gazowanej z syropem i bez”, a w 2014 – Ihar Babkou – za książkę „Minutka. Trzy historie”.
cez, belsat.eu/pl
