Premiera "Pana Tadeusza" w Mińsku: ze sceny znika herb Pogoni


Dziś w Teatrze Narodowym im. Janki Kupały po raz pierwszy w białoruskiej historii zostanie wystawiony poemat Adama Mickiewicza „Pan Tadeusz”. Jak informuje portal NN.by, podczas premiery na scenie widzowie nie zobaczą kontrowersyjnego dla białoruskich władz herbu Pogoni.

Ten historyczny herb Wielkiego Księstwa Litewskiego był w pierwszych latach niepodległości również godłem Białorusi zanim nie został w 1995 r. zastąpiony przez Aleksandra Łukaszenkę przez godło przypominające herb sowieckiej Białorusi.

Jak poinformował grający role hrabiego Raman Padaljaka – herb który pojawiał się na scenie podczas próby generalnej nie będzie prezentowany w czasie premiery. Dziennikom NN.by nie udało się skontaktować z reżyserem Mikołajem Pinhinem, jednak można się domyślić, że wykorzystywany obecnie przez opozycję symbol nie byłby dobrze odebrany przesz przedstawicieli władz Białorusi.

Głównego bohatera poematu zagra Paweł Charlańczuk, hrabiego Raman Padaljaka, Telimenę – Julia Szpileuskaja i Swiatłana Anikej. Zosię – Marta Houbiewa i Kriścina Kazak.

Autorem scenografii jest Zinowij Margonin, stroje zaprojektowała Alena Ihrusza. Autorem muzyki Andrej Zubowicz.

Na scenie pojawia się aktorzy w strojach z epoki, zostaną również wykorzystane symbole narodowe tamtych czasów Biały Orzeł i Pogoń

A oto jak po białorusku brzmią pierwsze strofy poematu w tłum Piatro Bitela (pisane alfabetem łacińskim). Cały poemat po białorusku można przeczytać tu

Litva! Ty, jak zdaroŭje ŭ nas, maja Ajčyna!..

Što varta ty, acenić toj naliežnym čynam,

Chto ciabie ŭtraciŭ.

Voś krasu tvaju žyvuju

Znoŭ baču i apisvaju,

bo skroź sumuju.

Sviataja dzieva,

što baroniš Čanstachovu

I ŭ Vostraj bramie svieciš,

što ŭziala ŭ achovu

Naš slaŭny Navahrudak z dobrym viernym liudam,

Jak mnie žyccio ŭ dziacinstvie ty viarnula cudam,

(Kali ŭ adčai maci pad tvaju apieku Mianie zdala,

i miortvaje ja ŭzniaŭ pavieka

I zrazu zmoh pajsci k tvaich sviatyń parohu

Za viernutyja sily dać padziaku Bohu),

Tak cudam znoŭ nas viernieš na Ajčyny ŭlonnie.

Tym časam pieranoś duch sumny moj siahonnia

U kraj liasnych uzhorkaŭ i luhoŭ duchmianych,

Šyroka nad blakitnym Niomnam razaslanych,

Da kaliarovych niŭ, dzie žyta sierabrycca

I zalačonaja kalyšacca pšanica,

Dzie hrečka, byccam snieh, svirepka, jak burštyny,

I dziacieĺnik haryć rumiancami dziaŭčyny

A na miažy, što stužkaj abvila palietki,

Maŭkliva hrušy cichija pasieli zredku.

Aktualności