KALENDARZ POLSKO – BIAŁORUSKI: 14.11.1919 r. Gen. Stanisław Bułak- Białachowicz przeszedł wraz ze swoimi oddziałami ze strony białych na służbę Białoruskiej Republiki Ludowej

Stanisław Bułak-Bałachowicz – pierwszy generał Białoruskiej Republiki Ludowej i generał Wojska Polskiego. Zarówno za życia, jak i po tragicznej śmierci uznawany przez jednych za najemnika i awanturnika, a przez innych za męczennika i bohatera. {movie}Generał nieskończonej wojny, dokument|left|13315{/movie}

Karierę wojskową rozpoczął w kawalerii rosyjskiej podczas I wojny światowej. Po jej zakończeniu znalazł się po stronie bolszewików, po czym ze swoim pułkiem przeszedł do „białych” i walczył o niepodległą Estonię. W 1920 roku zwrócił się do rządu Białoruskiej Republiki Ludowej o przyjęcie go na służbę białoruską. W ogniu wojny polsko-bolszewickiej przebił się wraz ze swoimi białoruskimi oddziałami na polską stronę frontu i brał udział w obronie Warszawy w lecie 1920 roku. Po zawarciu rozejmu między Polską i Rosją Sowiecką na czele ochotniczej armii przekroczył granicę polsko-rosyjską, zdobył Mozyrz i ogłosił się naczelnikiem państwa białoruskiego. Po ciężkich walkach jego armia musiała jednak wycofać się na teren Polski, gdzie została internowana i rozwiązana.

W wolnej Polsce Stanisław Bułak-Bałachowicz nie zaznał spokoju – w 1923 roku w zamachu zorganizowanym na niego przez sowieckich agentów zginął omyłkowo jego brat, Józef.

Generał ponownie założył mundur we wrześniu 1939 roku – po raz drugi w swej karierze bronił Warszawy, tym razem przed nawałą hitlerowską. Po wkroczeniu Niemców do stolicy zaangażował się w tworzenie polskiego podziemia. Zginął w okupowanej stolicy w maju 1940 roku, według oficjalnej wersji zastrzelony przez Gestapo.

Autorzy pierwszego w historii filmu dokumentalnego o Stanisławie Bułak-Bałachowiczu szukają odpowiedzi na pytania, kim naprawdę był, o co walczył i jak zginął generał, tragicznie uwikłany w historię Białorusi i Polski, bohater obu narodów.

KR/Biełsat