Płyta “Wojaczek” białoruskiego barda Źmiciera Wajciuszkiewicza z piosenkami do tekstów polskiego poety została w środę uznana za najlepszy album ubiegłego roku na Białorusi – powiedział PAP jeden z jurorów niezależnych nagród Experty Źmicier Padbiarezski. Wajciuszkiewicz jest jednym z artystów z “czarnej listy” zabronionych wykonawców, której istnieniu białoruskie władze zaprzeczają. Jego płyta zwyciężyła także w kategorii najlepszego albumu białoruskojęzycznego.
“Ja też głosowałem na ten album. To jedyna płyta, której przyznałem najwyższą notę 10 punktów. Jest bardzo różnorodna muzycznie, a jednocześnie muzyka znakomicie się komponuje z poszczególnymi wierszami” – powiedział PAP Padbiarezski, który jest krytykiem muzycznym.
Niezależne nagrody Experty przyznaje w kilku kategoriach portal muzyczny experty.by, z którym współpracują najlepsi krytycy muzyczni kraju.
Wajciuszkiewicz powiedział PAP, że album, na którym śpiewa piosenki z tekstami Wojaczka po białorusku, powstawał sześć lat.
“Początkowo wydawało mi się, że w poezji Wojaczka jest za dużo depresji, poczucia bezsensu. Trzeba było tych sześciu lat, żebym zrozumiał, że tam nie wszystko jest takie straszne. Ta poezja mówi o rzeczach, o których ludzie nie chcą rozmawiać. Tematy Wojaczka są nieproste, a poeta czuje różne rzeczy sto razy mocniej i inaczej niż inni ludzie” – powiedział.
“Na brzegu wielkiej wody naszego znużenia czekamy na znak”
Ostatnim utworem na płycie jest piosenka “Na brzegu wielkiej wody” zaczynająca się od słów: . Wajciuszkiewicz uważa, że to piosenka pokoleniowa. “Minęło 40 lat od śmierci Wojaczka, a nic się nie zmieniło, przynajmniej na Białorusi” – podkreśla.
Inne utwory na płycie to m.in. “Mówię do ciebie cicho”, “Żydówka”, “Wspomnienie” czy “List do nieznanego poety”. Wajciuszkiewicz mówi, że planuje trasę prezentującą płytę w Polsce. “Byłoby to trochę głębsze spotkanie niż zaśpiewanie na bis +Hej sokoły+” – podkreśla.
Wajciuszkiewicz mówi, że już od wielu lat nie może na Białorusi występować z koncertami komercyjnymi. Ostatnio wystąpił natomiast z kilkoma koncertami darmowymi w siedzibie opozycyjnej Partii BNF w Mińsku. “Jestem zakazany na Białorusi. Z tego powodu trudno mi zajmować się nowymi projektami. Ale też ratują mnie one przed opuszczeniem rąk i poddaniem się” – powiedział.
Jak podkreśla, jego związki z Polską zawsze były silne. “Urodziłem się w zachodniej Białorusi, w Grodnie. Na mojej ulicy zawsze rozmawiało się na “trasiance” (mieszance) białorusko-polskiej. Mówiliśmy po swojemu, polsko-białoruską “haworką” – opowiada.
Od bazaru do sztuki
Do Polski – jak mówi – po raz pierwszy pojechał 20 lat temu. Początkowo zajmował się handlem przy Pałacu Kultury i Nauki, a potem także śpiewał. “Wy już daleko poszliście swoją drogą, a my jeszcze wiele musimy się nauczyć od Polski i od Zachodu” – podkreśla.
I dodaje: “Chciałbym, żeby ktoś kiedyś zobaczył w Polsce Wschód nie jako Rosję, tylko jako Białoruś. Żeby ktoś w Gdańsku czy Warszawie wziął wiersze Andreja Chadanowicza, Hienadzia Buraukina czy Uładzimira Niaklajeua i zaśpiewał po polsku”.
jb/Biełsat/za pap
www.belsat.eu/pl
