Ochotniczy ukraiński korpus „Prawego sektora” unikatowa bojowa formacja na skalę Europy. Korpus powstał z inicjatywy społeczno-politycznego ruchu „Prawy sektor” pod koniec czerwca 2014 roku na Ukrainie. Zadaniem korpusu jest obrona jedności terytorialnej oraz niepodległości Ukrainy, a także powrót tymczasowo okupowanych terenów ukraińskich w skład państwa.
Paradoksalnie korpus do tej pory z punktu widzenie prawa jest uznawany za grupę przestępczą, choć ramię w ramię walczy razem z ukraińską armią przeciwko separatystom i rosyjskim najeźdźcom. Od czasu swego powstania stał się potężną siłą, jego żołnierzy brali udział w najbardziej zażartych walkach pod Iłowajskiem, na Sawur-Mohyle, w donieckim lotnisku.
Korpus w razie potrzeby może rozwinąć się do 20 batalionów ochotniczych. Dlatego władze ukraińskie muszą się liczyć z tak poważną siłą i chcą mieć ją pod kontrolą. „Prawy sektor” jednak wymaga dla siebie specjalnego statusu: niezależnego od sił zbrojnych czy MSW, ponieważ chcą być niezależni w podejmowaniu swoich decyzji. Właśnie dlatego władze ukraińskie nie zaopatrują korpusu Prawego Sektora w broń, żołnierze nie dostają żadnego wynagrodzenia od państwa i nie mają statusu uczestników działań bojowych. Są to ludzi ideowi, jest wśród nich sporo rosyjskojęzycznych. Korpus jest dobrze przygotowany do działań bojowych, dywersyjnych, dużo ćwiczy na poligonach, wśród formacji wojskowych ma najniższe straty na wschodzie Ukrainy.
W reportażu zobaczymy ochotników z pierwszej Kompanii Szturmowej 5 Batalionu Prawego Sektora, która walczy w małej miejscowości Pieski 3 kilometry od Doniecka. Są to bardzo różnorodni ludzie, w większości rosyjskojęzyczni i dalecy od polityki. Najważniejsze co ich łączy to walka o wolną Ukrainę. W trakcie reportażu zapoznamy się z tym, jak i o co walczą, jaką bronią walczą, kto utrzymuje ukraińskich ochotników. Poznamy też, jak wygląda ostrzał artyleryjski, jego skutki. Jeden z bohaterów reportażu na skutek ran umiera już po zakończeniu zdjęć.
Po premierze filmu jego autora białoruskiego reżysera Antona Ciależnikawa – zaczęła szukać białoruska milicja.
Autor: Anton Ciależnikau, urodzony w 1982. Białorusin. Reżyser, montażysta, grafk-animator. Swoją pracę z produkcją wideo zaczynał od amatorskich teledysków na polityczne oraz historyczne tematy. Założyciel inicjatywy medialnej – Partyzanfilm (www.partyzanfilm.net).
Pierwszą poważną pracą stał się film dokumentalny z elementami rekonstrukcji – “Białoruski powojenny antysowiecki opór 1944-57” (niezależna produkcja 2008). Od 2008 roku współpracuje z niezależna telewizją białoruska Biełsat TV. Dzięki wsparciu Biełsatu zrealizował szereg filmów dokumentalnych: dokumentalny tryptyk „Białoruś pod niemiecką okupacją 1941-44” (Biełsat 2009); film dokumentalny „Zabawa w wojenkę” (Biełsat 2011); film dokumentalny z elementami rekonstrukcji „Wyklęci i zapomniani” (Biełsat 2012).
W 2012 roku jako asystent reżysera brał udział w zdjęciach filmu fabularnego „Żywie Białoruś”(Polska, WFDiF, 2013, reż., Krzysztof Łukaszewicz). Ostatnie dwie pracy powstali po półtoramiesięcznym wyjeździe na Ukrainę. Są to: reportaż o Ochotniczym Korpusie „Prawego sektora” oraz film dokumentalny „Białorusin” (Biełsat 2015).
