Ґарык Сарґсьян стаў першым у Арменіі апазіцыйным кіраўніком яшчэ да рэвалюцыі. Ён узначаліў самакіраванне вёскі Нор-К’янк (Новае Жыццё) у Арарацкай вобласці. І пачаў змены.
Пасля перамогі апазіцыі армянская дыяспара са Злучаных Штатаў падаравала рэвалюцыйнай вёсцы… трактар «Belarus». Яго будуць бясплатна даваць у арэнду вяскоўцам. Раней людзі плацілі за тэхніку, што павышала сабекошт сельскагаспадарчай прадукцыі на 30–40 %.
Неўзабаве Ґарык стане губернатарам вобласці. Дакументы, патрэбныя для афіцыйнага прызначэння на пасаду, палітык адправіў Ніколу Пашыньяну.
Увосень у Арменіі пройдуць парламенцкія выбары. Таму ў другой нашай гераіні, дэпутаткі парламенту ад апазіцыйнай фракцыі «Ельк» («Выхад») Лены Назар’ян, цяпер шмат працы. Яна з калегамі рыхтуюць змены ў Выбарчы кодэкс. Цяперашні стварае мноства магчымасцяў для кандыдатаў, у якіх ёсць грошы.
«Яны паводле рэйтынгавых спісаў маюць вельмі вялікія магчымасці балатавацца і купляць галасы», – тлумачыць нам Лена.
Раней людзі галасавалі за таго, хто плаціў ім за гэта грошы. Яны не верылі ў тое, што іхны голас можа штосьці змяніць у краіне, таму выбары ўспрымаліся як магчымасць зарабіць капейчыну. І давер да парламенту быў вельмі нізкі. Цяпер усё змянілася, гаворыць Лена.
Змянілася дзякуючы таму, што тысячы простых грамадзянаў не пабаяліся і падтрымалі рэвалюцыю. Сярод іх былі Лернік Саркісьян і ягоны бацька Варуж, сяляне з Гацавану, што на поўнач ад Ерэвану. Мы дазваніліся да Лерніка, і ён прызнаўся, што не чакаў мірнага развязання канфлікту. Ён быў упэўнены, што старыя ўлады не пабаяцца праліць кроў. Ад новых уладаў ён чакае не дапамогі, а каб не заміналі працаваць простым сялянам.
«Не трэба нас вучыць, як карову даіць. Хочуць дапамагчы – няхай не перашкаджаюць».
Як кожны з герояў спрычыніўся да рэвалюцыі і чаму ў армянаў усё атрымалася, глядзіце ў фільме «Арменія. Рэвалюцыя – гэта не страшна» (відэа вышэй).
Інга Астраўцова, Сяргей Пеляса, belsat.eu