Менскі гарвыканкам абяцаў скончыць са старою забудоваю Грушаўкі да канца 2015 года, але не даў рады. Адзіныя афіцыйныя жыхары раёну – Сусана Мкртчан з сынам. Паволі з’яўляюцца і неафіцыйныя: грушаўскія хаты ўпадабалі бяздомныя.
Менскія ўлады атрымалі на знос старой Грушаўкі грошы з бюджэту, але на сёння раскідалі толькі дзве хаты і адзін барак. Большасць дамоў дагэтуль так і стаяць «гатовыя да зносу».
Гаворка ідзе, перадусім, пра драўляны дом на рагу вуліцы Хмялеўскага, што побач з праваслаўнаю царквою. Суседзі кажуць, што ў хаце пасяліліся бамжы.
Справа Сусаны Мкртчан
На бараку па вуліцы Папаніна, 2а ўжо некалькі гадоў вісіць шыльда «Пад знос», але разбурыць дом улады не могуць, бо ў адным з пакояў жыве Сусана Мкртчан з сынам – жанчына працягвае аплочваць жыроўку, у якой, сярод іншага, фігуруе пункт «прыбіранне тэрыторыі», хаця двара даўно ніхто не прыбірае.
Сусана 14 гадоў адпрацавала ў ЖРЭА Маскоўскага раёну, і, паводле яе словаў, дырэктар вусна абяцаў ёй двухпакаёўку ўзамен за пакой у бараку. Калі ў 2013 годзе Мкртчан звольнілі, пра абяцанні ў арганізацыі забылася.
Аднак Сусане ўдалося выйграць справу ў судзе. Жытла ёй так і не далі, але і выселіць цяпер не могуць. Магчыма, гэты барак застанецца адзінаю драўлянаю выспаю у бетонным моры шматпавярховікаў – прыкладна так, як гэты дом пасярод шашы ў Кітаі, які не знеслі, бо адзін з жыхароў адмовіўся выязджаць.[/vc_column_text][vc_single_image image=”81603″ img_size=”large”][vc_column_text]Таксама ў бліжэйшы час наўрад ці будуць руйнаваць баракі і па вуліцы Лермантава: жыхарам да гэтага часу не далі альтэрнатыўнага жытла, хаця размовы пра іх высяленне вядуцца яшчэ з савецкіх часоў.
ДД, belsat.eu
