Дзяўчына дамагаецца справядлівага пакарання для амапаўца, які некалькі разоў ударыў яе па галаве дубінкай.
Святлана Сакалоўская (сцэнічны псеўданім акторкі) сустракала Новы год у гасцях у мамы ў менскім мікрараёне Чыжоўка.
«Па традыцыі ў дзве гадзіны ночы мы з сяброўкамі пайшлі на ялінку. Нас было пяцёра – я, мой хлопец Саша і тры сяброўкі. Пагулялі каля гадзіны, потым адна дзяўчына паехала дадому», – распавядае яна сваю гісторыю выданню «Салідарнасць».
Вакол ялінкі была агароджа, перад якой кампанія раздзялілася.
Мой хлопец з адной з маіх сябровак пайшлі праз адзін прапускны пункт, мы з сяброўкай – праз іншы. Іх пусцілі, а нас – не. Супрацоўнік АМАПу сказаў, што канцэрт заканчваецца праз пяць хвілін, і нам няма чаго там рабіць, – кажа дзяўчына.
Па словах Святланы, сяброўка запярэчыла амапаўцу, а ў адказ пачула абразу. Сяброўка дастала тэлефон і набрала 102. Пасля гэтага супрацоўнік АМАПу пацягнуў яе ў аўтобус. Сакалоўская пабегла следам за імі.
На прыступках аўтобуса гэты супрацоўнік паглядзеў на мяне і рэзка ляпнуў дзверцамі аўтобуса, спецыяльна, каб ударыць мяне па руцэ. Ад удару мне вырвала пазногаць і зашчаміла руку, – распавядае акторка.
На крыкі збегліся людзі.
«Мой хлопец падышоў да амапаўца і спытаў ягонае прозвішча. У адказ той запхнуў яго ў гэты ж аўтобус. Я пабегла да дзвярэй аўтобуса, які ўжо з’язджаў. І тут адчула моцны ўдар па галаве ззаду. У вачах пацямнела. Нехта побач сказаў: «Нах*я ты яе ўдарыў дубінкай?», – кажа дзяўчына. – Памятаю, хтосьці злавіў мяне пад рукі. Некалькі разоў я на пару секунд прыходзіла ў сябе – і зноў губляла прытомнасць. Ачомалася ўжо ў «хуткай дапамогі». У лякарні мне дыягнаставалі страсенне мозгу і ўдар ручыцы. Мне наклалі шыну».
Пазней ад відавочцаў Святлана даведалася, што амапавец ударыў яе дубінкай некалькі разоў – проста яна была ўжо непрытомнай.
«Пасля гэтага з аўтобуса выпусцілі майго хлопца, каб ён мог аднесці мяне дадому, але забралі другую дзяўчынку – за тое, што яна стаяла перад аўтобусам, не даючы яму з’ехаць з месца здарэння», – працягвае Сакалоўская.
Дзеўчын адвезлі ў Заводскае РУУС і пратрымалі ў камеры да 3 студзеня.
Калі я забірала сябровак, абедзве дзяўчыны былі моцна знясіленыя! Я жахнулася, калі ўбачыла ногі адной з іх – яны былі ўсе сінія! Сяброўкі не хочуць распавядаць прэсе аб тым, што з імі адбывалася ў аўтобусе, – баяцца.
Раніцай 1 студзеня з лякарні Святлана паехала ў Заводскае РУУС, дзе напісала заяву. Увечары яна сустрэлася са следчым Следчага камітэту Аскеравым, якому распавяла пра дэталі здарэння.
2 студзеня Святлана патэлефанавала да яго і даведалася, што ён перадаў заяву следчаму Несцяровічу.
«Мне ніхто больш са Следчага камітэту не тэлефанаваў, і 5 студзеня я паехала ў больніцу хуткай дапамогі, у якой апынулася ў навагоднюю ноч. Там я даведалася, што для таго, каб зняць пабоі, мне трэба ўзяць пастанову ў Следчым камітэце, якую мне абавязаны быў выдаць следчы. Я паехала ў Следчы камітэт разбірацца ў сітуацыі і даведалася, што следчы Несцяровіч перадаў мае дакументы іншаму следчаму, а той іх згубіў», – распавядае Сакалоўская.
Накіраванне на судмедэкспертызу Следчы камітэт выдаў дзяўчыне толькі праз пяць дзён. Вынікаў судовай медычнай экспертызы Святлане і яе сяброўцы, якая тры дні правяла ў камеры, на рукі не аддалі.
11 студзеня Святлана атрымала ліст са Следчага камітэту за подпісам старэйшага следчага аддзелу Федарэнкі:
У лісце мой адрас быў паказаны з памылкай – не той нумар дому. Але і гэта яшчэ не ўсё. Следчы камітэт паведаміў, што 10 студзеня тэрмін правядзення праверкі па маёй заяве аб неправамерных дзеяннях супрацоўнікаў аддзелу ўнутраных справаў падоўжаны да аднаго месяца – да «1 студзеня 2018 года».
«Прайшоў месяц з таго страшнага дня – рука ўжо цалкам у парадку, галава яшчэ часам крыху баліць, а званка са Следчага камітэту так і не паступіла. Баюся, як бы зноў не страцілі матэрыялы праверкі», – кажа Сакалоўская.
З трох пацярпелых ад дзеянняў супрацоўнікаў праваахоўных органаў яна адзіная распавядае пра тое, што адбылося.
Мая сяброўка прызналася, што калі сустракае на вуліцы міліцыянта, ёй хочацца ўцячы і схавацца, – кажа дзяўчына.
«Лічу, што чалавек, што надзеў форму праваахоўных органаў, павінен абараняць людзей, у тым ліку і ад гвалту, а не тварыць гвалт, прыкрываючыся формай. Я ўявіць сабе не магла, што буду збітая ў навагоднюю ноч на ялінцы. Хачу, каб амапаўцы, якія збіваюць людзей проста так, не працавалі ў сілавых структурах. Тады мы не будзем баяцца міліцыі», – дадае Святлана.
Паводле матэрыялу Таццяны Гусевай
