У Фрунзенскім судзе Менску зноў разглядалі справу Тараса Аватарава. Пракурор просіць пакараць яго 5 гадамі пазбаўлення волі. Прысуд будзе вынесены паслязаўтра.
Гэтая частка працэсу была адзінай за сённяшні дзень, як і за ўвесь час, калі ў адрас Аватарава не было заўвагаў пра парушэнне судовага пратаколу і неналежныя паводзіны.
«Адзінае злачынства, якое я здзейсніў у сваім жыцці: я грамадзянін Рэспублікі Беларусь. Будучы добраахвотнікам, я з’яўляюся ідэалагічным злачынцам! Мне сорамна быць грамадзянінам Беларусі. Калі б пра гэта пачулі мае дзед і прадзед, яны паднялі б на вілы прэзідэнта. 70% ветэранаў Вялікай Айчыннай вайны – партызаны і добраахвотнікі. 90% ветэранаў вайны ў Афгане – добраахвотнікі. Да іх таксама можа ўжывацца гэты закон. Гэта таксама ідэалагічныя супраціўнікі? Чаму я павінен выслухоўваць тое, што я парушаю закон?» – казаў Тарас Аватараў.
Тарас сказаў, што пра тэрмін у 5 год ён ведаў яшчэ ў студзені, задоўга да пачатку суда. І зрабіў яшчэ адну гучную заяву:
«Сваймі дзеяннямі я спыніў верагоднасць тэрарыстычнага акту ў Менску. Сведчаннем чаму можа быць пераезд паседжання міжурадавай групы, так званай тройкі, з гатэля «Еўропа» у гатэль «Прэзідэнцкі» і непрыезд – я спадзяюся, ніколі больш гэтыя людзі не прыедуць у горад-герой Менск – лідараў так званых Луганскай і Данецкай народных рэспублік. Тэракт мог быць накіраваны толькі супраць іх», – заявіў Аватараў.
Аватараў звярнуў увагу пракурора, што мае змякчальныя абставіны па 295-ым артыкуле: прызнанне віны, яўка з павіннай, супрацоўніцтва са следствам. Кожная з трох акалічнасцяў, паводле ягоных словаў, мае скарачаць тэрмін у два разы, то бок мае быць 3,5 гады.
«Раю спадару пракурору купіць больш магутны калькулятар, каб палічыць», – заявіў падсудны.
Тарас звярнуў увагу, што ўсе ягоныя хадайніцтвы былі адхіленыя.
Пад час судовых спрэчак пракурор сказаў, што справа не ўяўляла асаблівых цяжкасцяў ды віна па абодвух артыкулах даказаная цалкам.
Паводле дзяржабвінавачвання, пісаць яўку з павіннай падсуднага ніхто не прымушаў. Граната адносіцца да выбуховых рэчываў, што пацвердзіла экспертыза. Падчас паказанняў абвінавачаны імкнуўся сысці ад адказнасці.
«Выпраўленне Аватарава магчымае толькі ва ўмовах ізаляцыі ад грамадства», – лічыць пракурор.
Паколькі падсудны не меў карыслівай матывацыі, то пакаранне для яго пракурор прапанаваў без канфіскацыі маёмасці: 4 гады пазбаўлення волі па кожным з артыкулаў. У выніку абвінавачванне папрасіла пакараць яго 5 гадамі пазбаўлення волі ў калоніі ўзмоцненага рэжыму.
Адвакатка аспрэчыла, што справа не была цяжкой і ў сваім слове звярнула ўвагу на шэраг супярэчнасцяў, недакладнасцяў, хлуслівых паказанняў. Паводле яе, Аватарава неабходна цалкам апраўдаць.
Абарона аргументавала сваю пазіцыю тым, што ў заключэнні начальніка аддзелу тэхнічных экспертызаў Дзяржаўнай камісіі судовых экспертызаў Ігнатовіча не пазначаная спецыяльнасць эксперта, з чаго вынікае, што дадзеная асоба не можа праводзіць такое даследаванне альбо экспертыза зробленая неналежным чынам. Паводле абароны, няма прычынаў сумнявацца ў паказаннях Івана Поспіха, бацькі падсуднага, які мае вялікі стаж працы сапёрам.
У судзе не былі паказаныя фотаздымкі падрыву гранаты, камісія, якая яго праводзіла, засакрэчаная, а паводле Крымінальна-працэсуальнага кодэксу яна мае быць пазначаная.
Таксама адвакат звярнула ўвагу на скончаны тэрмін прыдатнасці прыстасавання на аснове гексагену, якое фігуруе ў справе.
Паводле абароны, частка паказанняў міліцыянера Шуста – хлуслівая. Ён заяўляў, што выкарыстоўваў металадэтэктар пры доглядзе Аватарава ў залі чакання, а на відэазапісе з камераў назірання гэтага не было.
«Адзін са сведкаў, спадарожнікаў майго падабароннага казаў, што ў таксі на ім быў шалік-арафатка. Што такое арафатка, у судзе ён не ведаў. Як дапытваліся сведкі, калі ў пратаколе ёсць словы, якіх яны не ведаюць?» – лічыць адвакат.
Сёння прачыталі вынікі псіхолага-псіхіятрычнай экспертызы падсуднага. Паводле яе, Аватараў не пакутуе на расстройствы і мае высокі ўзровень сацыяльнай і побытавай адаптацыі. Свае дзеянні мог рабіць цалкам свядома. З індывідуальных асаблівасцяў Аватарава ў экспертызе пералічаныя эгацэнтрычнасць, інфантыльнасць, імкненне прыцягнуць увагу да сябе і сваіх перажыванняў, ігнараванне сацыяльных нормаў.
Хоць у апошнім слове Тарас назваў яўку з павіннай і паказанні ў Галоўным упраўленні па барацьбе з арганізаванай злачыннасцю (ГУБАЗ) абставінамі, што павінны змякчыць пакаранне, у ходзе судовага следства ён усцяж указваў на тое, што зрабіў гэта «пад ціскам і ўздзеяннем прэпаратаў».
«Я, як дзеючы добраахвотнік і ваеннапалонны, абавязаны адказваць толькі на тры пытанні: імя, званне, нумар», – заявіў ён.
Судовае паседжанне распачалося з пытання суддзі, ці Аватараў прызнае сваю віну. Правапарушэнне, прадугледжанае артыкулам 295 ч. 2 КК «Незаконныя дзеянні з выкарыстаннем агнястрэльнай зброі, боепрыпасаў і выбуховых рэчываў», Тарас прызнаў у поўным аб’ёме. Аднак той спрачаецца пра выбуховасць знойдзенай у яго гранаты і плошчы яе паражэння. Віну паводле часткі 2 артыкулу 228 у рэдакцыі 2012 году Тарас не прызнае ўвогуле і кажа, што не перамяшчаў зброі праз мяжу.
Таксама ён адмаўляе свае папярэднія паказанні пра «выкарыстанне гранаты ў выпадку зрыву спецаперацыі» ды сцвярджае пра хлуслівасць паказанняў міліцыянера Шуста, які затрымліваў пасуднага на вакзале ў Менску. Паводле сведчанняў патрульнага, пры затрыманні Аватараў патлумачыў, што знайшоў гранату і сігнальны пісталет пад мостам каля Свіслачы.
У той жа час на пытанне суддзі, якім чынам у ягоных рэчах знайшлі гранату і адкуль у яго веды пра яе канструкцыю і характарыстыкі, Аватараў дае ўпэўнены адказ. «Яе зрабіў мой сябар з Добраахвотніцкага корпуса, але ён нядаўна загінуў. «Як граната аказалася ў Гомлі?» – «Мой сябар беларус. Ён герой». – «Як яна аказалася ў вашых рэчах?» – «Я не ведаю».
Рэакцыя Тараса на пытанні пракурора была досыць разняволенай. Пра паказанні начальніка аддзелу тэхнічных экспертызаў Дзяржаўнай камісіі судовых экспертызаў Ігнатовіча той адказаў: «Я не называў бы яго экспертам». Цытаванне расшыфроўкі свайго допыту ў ГУБАЗ Тарас назваў «хлуснёй пракурора». Ён кажа, што яму абяцалі, што размова будзе «не для справы», аднак яе пратакол фігуруе ў пісьмовых матэрыялах.
ХМ, belsat.eu