Забарону ўлады аргументавалі тым, што арганізатары святкаванняў не ўключылі ў заяўку крыніцы фінансавання імпрэзы, а таксама яе забеспячэння аховаю і медыкамі.
МІКОЛА КУПАВА, АРГКАМІТЭТ СВЯТКАВАННЯ:
“Калі б Ворша была зацікаўлена ў гэтым мерапрыемстве, то яны б нам сказалі, што вось гэтага, гэтага няма, вы гэта зрабіце, тады мы будзем разглядаць. Яны зрабілі такую пастку, да апошняга моманту, што вось гэтага няма, і мы не можам вам даць дазволу”.
Што ж наконт адзначэння такіх гістарычных датаў думаюць самыя беларусы? Ці варта іх памятаць? Пра гэта мы запыталі на вуліцах Менску.
ЖЫХАРЫ МЕНСКУ: “Я мяркую, так, трэба. Бо гэта вялікія перамогі беларускага народу. Іх у прынцыпе не так шмат, а тут такая яскравая”.
“Беларусь і Расея – два брацкія народы. Навошта між сабою сабачыцца і адзначаць, што нехта кагосьці пабіў?”.
“Варта, бо гэта нашая гісторыя, складае наш менталітэт, самасвядомасць”.
Перамогу пад Воршаю 8 верасня шмат хто лічыць Днём беларускае вайсковае славы. У 1992-м, менавіта ў яе гадавіну, сябры Згуртавання беларускіх вайскоўцаў прысягнулі на вернасць роднай краіне і народу.
Цяпер уявіць нешта такое – немагчыма. Згадка ж гістарычных падзеяў, звязаных з супрацьстаяннем нашых продкаў з Масквою, стала табу. А адзначэнне іх гадавінаў амаль заўжды суправаджаецца арыштамі і затрыманнямі.
АЛЕСЬ ЛАГВІНЕЦ, ПАЛІТОЛАГ: “Улады Беларусі баяцца Расеі, баяцца, што шырокае святкаванне перамогі над Масковіяй можа выклікаць велізарнае незадавальненне ў Крамлі”.
Дзе не хочуць чуць пра самадастатковасць суседніх народаў. Што і пацвердзіла нядаўняя заява Уладзіміра Пуціна пра тое, што Казахстану як дзяржавы ніколі не існавала, зазначае Алесь Лагвінец.
АЛЕСЬ ЛАГВІНЕЦ, ПАЛІТОЛАГ: “Гэта было вядома, адносна Беларусі ён некалькі разоў гэта казаў. Гэта ідзе ў тым жа самым кантэксце, як ягонае шкадаванне аб распадзе Савецкага Саюзу”.
Адзначаць жа юбілей Аршанскае бітвы грамадскасць будзе, нягледзячы на пазіцыю ўладаў. У планах – канцэрты, экскурсіі, выставы і, натуральна, наведанне Крапівенскага поля, дзе ўсцяж жыве беларуская вайсковая слава.
Алесь Яшчанка, “Аб’ектыў”