Беларускія мастакі выступілі ў абарону свайго калегі Віталя Калгіна (творчы псеўданім – Бісмарк), які згодна з рашэннем суда мусіць прайсці прымусовае лячэнне ў псіхіятрычнай лякарні закрытага тыпу.
Па словах жонкі мастака Ларысы Асмалоўскай, ноччу 19 верасня летась Калгін быў збіты трыма мужчынамі. Каб абараніцца, ён схапіў металічны прут і ўдарыў аднаго з тых, хто нападаў. У дачыненні да яго завялі крымінальную справу, абвінаваціўшы ў наўмысным нанясенні цяжкага цялеснага пашкоджання, хоць у самога мастака былі зафіксаваныя чэрапна-мазгавая траўма, пераломы костак асобы.
У 1988 г. мастаку паставілі дыягназ “шызафрэнія” – падставай для гэтага стала яго карціна “Патрыярх”, прадстаўленая ў рамках калектыўнай выставы.
“Мой муж – чалавек вельмі добры, з добрым пачуццём гумару, – распавяла Ларыса Асмалоўская. – Вядома, ён мае некаторыя дзівацтвы, што, уласна кажучы, характэрная для шматлікіх прадстаўнікоў творчых прафесіяў. <…> Мы жывем разам з 1996 года, і прыступаў агрэсіі ў яго ніколі не назіралася. Наадварот, у сілу яго неардынарнага вонкавага выгляду, нападкам, агрэсіі з боку навакольных падвяргаецца ён сам”.
Адзін з тых, хто выступіў у абарону Бісмарка, – мастак і пісьменнік Артур Клінаў. Ён лічыць сфабрыкаванай крымінальную справу ў дачыненні да Калгіна. На пытанне, каму гэта выгадна, адказвае: “Перш за ўсё так званаму пацярпеламу боку: калі не вінаваты Віталь, то ясна, што тады вінаватыя яны, і крымінальную справу трэба заводзіць на іх. З іншага боку, вельмі проста зваліць адказнасць на таго, хто не можа табе адказаць, на таго, хто нават не мае права голасу табе адказаць. Бо Віталю нават не далі абараніць сябе – ён прызнаны недзеяздольным. Не далі магчымасць мець адваката, нармальна правесці ўсе працэдуры, падаць касацыйную скаргу”.
Паводле Клінава, мастакі патрабуюць адмяніць прысуд і накіраваць справу на паўторнае расследаванне: “Там столькі момантаў, якія не” зрастаюцца “, што мы патрабуем аб’ектыўнага расследавання пры выкананні ўсіх працэдураў”.
Бісмарка называюць адным з самых арыгінальных прадстаўнікоў беларускага неафіцыйнага мастацтва 1980-90-х гадоў, пасля распаду СССР ён амаль не ўдзельнічаў у калектыўных праектах, абраўшы шлях творчага індывідуалізму.
belsat.eu
