Лукашэнка – пра кошт свабоды, фашызм, братоў, ворагаў і суверэнітэт Беларусі. Метамарфозы самага паслядоўнага прэзідэнта ў ягоных прамовах да Дня Незалежнасці.
Беларусы – героі-пакутнікі
«Свабода і незалежнасць заўсёды дорага каштуюць. …На шчасце, нашая дзяржава ўтварылася мірна, без крыві, войнаў і рэвалюцыяў. …Бо сваю цану – страшную цану, вымераную ў чалавечых жыццях, – мы заплацілі на паўстагоддзя раней, у гады Вялікай айчыннай вайны», – казаў у 2012 годзе Аляксандр Лукашэнка ў сваім звароце з нагоды Дня Незалежнасці.
Менавіта з дзяжурных фразаў пра гераізм нашых дзядоў, вызваленне Еўропы ад фашызму і шматмільённыя ахвяры нашага народу ў гады Другой сусветнай ён штогод распачынае свае «незалежніцкія» прамовы, падкрэсліваючы пакутлівы лёс нацыі.
Адзінства нацыі перадусім
Сёлета кіраўнік Беларусі нечакана выступіў з перадсвяточнаю прамоваю па-беларуску. «Акупанты ўстроілі на беларускай зямлі страшны канвеер смерці, стварыўшы 260 канцэнтрацыйных лагераў i 110 гета. Забываць пра гэта нельга! Памяць – гэта трывожны звон гісторыі. Ён папярэджвае сусвет, што любая вайна – гэта вар’яцтва», – прачытаў з паперкі Аляксандр Лукашэнка і скончыў сваю беларускую частку выступу словамі, што «кожны, хто замахваецца на адзінства нацыі, – вораг Беларусі!». На беларускамоўны спіч Аляксандра Рыгоравіча канапавая апазіцыя адрэагавала з’едлівымі каментарамі. Нехта ў «Facebook’у» ў кантэксце таго, што цяпер адбываецца на ўсходзе Украіны, паіранізаваў, што кіраўнік Беларусі вырашыў адкрыць курсы «Мова ці ў Рашу».
Любоў і нянавісць у трохкутніку: Беларусь–Расея–Захад
Дарэчы, пра братэрства і векавую любоў беларусаў і расейцаў сёлета не прагучала ні слова, калі не лічыць спробы з эканамічнага пункту гледжання апраўдаць удзел нашай краіны ў Еўразійскім саюзе, які ўжо празвалі «СССР 2.0». І скупы дыпламатычна нейтральны сказ пра прыярытэтнага саюзніка, якім застаецца Расея.
У 2011 годзе святочная прамова Лукашэнкі была куды больш катэгарычная. «Я заўсёды ім кажу: перш чым нас павучаць нейкай дэмакратыяй, вы, калі ласка, заплаціце нам за тыя ахвяры, якія панёс беларускі народ, вызваляючы планету ад карычневай чумы», – абрынуўся з крытыкаю на Еўропу кіраўнік Беларусі.
{movie}Мядзведзеў паслаў Лукашэнку|right|17286{/movie}
А вось двума гадамі раней кіраўнік Беларусі кляўся ў бескарыснай любові да Расеі. «Мы ставім развіццё саюзніцкіх адносінаў з Расеяй вышэй за цукровыя, малочныя і гэтак далей дробныя гаспадарчыя спрэчкі». Еўропа ж атрымала прапановы супольнай барацьбы з тэрарызмам і наркатрафікам. І так ўжо амаль два дзесяцігоддзі. Гаўканне то з Крамлём, то з Вашынгтонам, то з Бруселем на фоне парадаў і пафасных віншаванняў, накіраваных нешматлікім ветэранам Другой сусветнай.
Незалежнасць як гарантыя бяспекі ці апошняя кашуля Лукашэнкі, якую можна прадаць Крамлю?
«Якою будзе беларуская незалежнасць? Ніхто тады не ведаў», – узгадвае пачатак 90-ых Лукашэнка падчас святкавання 68-ай гадавіны вызвалення Беларусі. Апазіцыя тады прапаноўвала «прымітыўныя» канцэпцыі, «дзяржава, зачыненыя ў сваіх межах, з дамінаваннем гэтак званай карэннай, тытульнай нацыі. Дзяржава, якая ўзводзіць бар’еры і свядома абрынае сама сябе да ўзроўню правінцыйнай глухамані. Вось, уласна, і ўсё, што прапаноўвалася».
Лукашэнка ўжо каторы год верціцца ў абдымках Расеі як вуж на патэльні. «Я ў апошні час усё часцей задумваюся над тым: гэта што, ужо пік нашай барацьбы за суверэнную незалежную зямлю ці гэта чарговая спроба паставіць нас на калені? – запытаўся кіраўнік Беларусі ў Расеі ў 2009 годзе. – Чарговы раз нас спрабуюць паставіць на калені. Хачу сказаць тым, хто гэтага дамагаецца: не атрымаецца! Іншымі мы не будзем!».
Але спадзявацца на абсурдны сцэнар позна. Нас ужо задушылі. Лукашэнка выканаў сваю гістарычную місію. Гештальт скончаны. Вэлкам ту «СССР 2.0», спадарства.
Юрась Высоцкі, belsat.eu
