Пакуль улады вырашалі, калі ж распачаць выбары самых высокапастаўленых прадстаўнікоў народу, у сядзібе Аб’яднай грамадзянскай партыі высвятлялі, які ж рэальны аб’ём працы выконваюць чыноўнікі на месцах. Размова вялася перадусім пра Менскі гарадскі савет дэпутатаў. Што ж робіць для сталіцы і яе жыхароў гарадскі савет?
Не для нас з вамі, але за наш кошт… будаўніцтва Палацу незалежнасці з офісам для Аляксандра Лукашэнкі адбывалася 50/50: са сродкаў рэспубліканскага і сталічнага бюджэтаў – высветлілі сябры Аб’яднанай грамадзянскай партыі праз Міністэрства фінансаў. Ці трэба нам палац – у нас улады не пыталіся.
{movie} Навошта Менгарсавет? |right|13311{/movie}МАРАТ АФАНАСЬЕЎ, ЭКС-СТАРШЫНЯ ЖЛОБІНСКАГА ВЫКАНКАМУ:
“Сёння няма з каго спытаць, куды выкарыстоўваюцца грошы выканаўчых камітэтаў, і ніхто не можа сёння пракантраляваць памер выкарыстання гэтых сродкаў”.
Хаця орган, які мусіць сачыць за мэтавым выкананнем бюджэту, ёсць! Гэта гарадскі савет дэпутатаў, афіцыйны дзяржаўны орган мясцовага самакіравання. Яшчэ – гарсавет зацвярджае кандыдатуру мэра гораду, усталёўвае мясцовыя падаткі, распараджаецца камунальнаю ўласнасцю. Але перадусім – мае спрыяць развязанню нашых праблемаў: ад жыллёва-камунальнае галіны да адукацыі. Ці пра гэта ведаем?
МІНАКІ, МЕНСК:
“Абраны народам, таму натуральна, што ён развязвае ўсе праблемы, пастаўленыя насельніцтвам нашай краіны”.
“Першы раз чую пра такі орган улады, а тады як яго можна ацаніць?”
“Ніхто не паведамляе нічога. Як хочуць, гэтак робяць”.
“Туды можна, пэўна, балатавацца, і выгады з гэтага нейкія атрымаць”.
Частка ўдзельнікаў паседжання экспертнага клубу «Прафесійна пра актуальнае» – экс-дэпутаты саветаў розных узроўняў. Андрэй Завадскі працаваў акурат у Менгарсавеце. Кажа, цывілізаваны шлях развіцця магчымы толькі пасля нежаданае ўладаю рэформы мясцовага самакіравання.
АНДРЭЙ ЗАВАДСКІ, БЫЛЫ ДЭПУТАТ МЕНГАРСАВЕТУ:
“Улада вельмі баіцца самакіравання, бо яно звязанае з дэцэнтралізацыяй улады, з перадаваннем паўнамоцтваў з высокага ўзроўню на ніжнія – да людзей, да канкрэтных супольнасцяў”.
Хочуць, не хочуць, але ўладаю падзеляцца – лічыць былы дэпутат Палаты прадстаўнікоў Уладзімір Навасяд.
УЛАДЗІМІР НАВАСЯД, ЭКС-ДЭПУТАТ ПАЛАТЫ ПРАДСТАЎНІКОЎ:
“Людзі пра гэта кажуць… Самакіраванне… то бок сам кірую, а не мною кіруюць. Пра гэтыя крызісы, якія ў Менску праз ушчыльненне пайшлі, палітыкі сталі казаць, фонды сталі актыўна працаваць на гэтай тэме. Увогуле тэрмін дэцэнтралізацыя ўлады – вельмі актуальны цяпер. Па-старому ўлада працаваць ужо не зможа, бо людзі змяніліся”.
Але прагучала і іншая думка: калі нават грамадзяне гатовыя кантраляваць уладу, то зрабіць гэта могуць толькі… пасля дэмакратычных выбараў.
ВІКТАР КАРНЕЕНКА, АБ’ЯДНАННЕ «ЗА СПРАВЯДЛІВЫЯ ВЫБАРЫ»:
“Яны не кантралююць, ці, іншымі словамі, не абіраюць сваёй улады. Усіх “чэсных” у нас абралі ў 1994 годзе, і з таго часу фактычна выбараў у краіне няма”.
Таму ў сядзібе Аб’яднай грамадзянскай партыі эксперты прыйшлі да высновы: палітыкі мусяць выпрацаваць пратэставы план, з якім насельніцтва пойдзе на бліжэйшыя выбары… каб увогуле даць шанец адрадзіць рэальную сістэму грамадскага самакіравання, цяпер амаль задушаную ўсёмагутнаю прэзідэнцкаю вертыкаллю.
Юлія Цяльпук, “Аб’ектыў”, belsat.eu
