Пра расейска-беларускі паліўны канфлікт Лукашэнка аптымістычна казаў яшчэ ў кастрычніку. Заявы пра тое, што бакі нібыта ў кроку ад кампрамісу, гучалі ўжо неаднаразова.
«Дамоўленасці з Расеяй аб пастаўках энерганосьбітаў павінныя быць дасягнутыя цягам двух дзён», – казаў тады кіраўнік Беларусі.
З таго часу прайшло не два дні, а амаль сем месяцаў не надта ўдалых перамоваў, а агулам канфлікту ўжо больш за год. І вось цяпер нібыта ўжо дакладна ставяць кропку.
«Ёсць нейкая агульная формула, але бакі могуць вельмі па-рознаму бачыць пра што ж менавіта яны дамовіліся. І ў нейкіх канкрэтных пытаннях можа ўзнікнуць нейкае супярэчанне. Пакуль што выглядае, што нейкі кампраміс дасягнуты», – зазначыў палітолаг Андрэй Ягораў.
«Тэма нафтагазавая Беларуссю прынятая ў фармаце расейскім. То бок спачатку доўг, а пасля толькі ў 2018-2019 годзе зніжка. І Лукашэнка гэта ўсё прыняў. То бок проста пазіцыі Лукашэнка здаў», – мяркуе расейскі палітолаг Андрэй Суздальцаў.
Асаблівую ўвагу, як заявіў Лукашэнка, учора адвялі пытанням бяспекі. Эксперты не выключаюць, што гаворка пра больш выразную геапалітычную лаяльнасць Беларусі.
«Сёння Лукашэнка не мае ніякіх там асаў у рукавах, каб гуляць з Масквою. Ён мае толькі, што прыехаць нешта папрасіць і мусіць даць нешта ўзамен. Узамен гэта будуць расейскія вайсковыя базы. Я думаю, што гэта справа першых некалькіх месяцаў, максімальна можа да паўгода», – упэўнены журналіст выдання «Rzeczpospolita» Руслан Шошын.
Фон апошніх дамоўленасцяў, падкрэслівае Руслан, – абвастрэнне дачыненняў Расеі з НАТО. І роля Беларусі, як чальца АДКБ, тут дастаткова акрэсленая. Сам жа Лукашэнка пры ўсіх спробах гуляць на два палітычныя фронты, рэальна рабіць гэта не ў стане. Бо заходнія фінансавыя структуры патрабуюць рэальных рэформаў, да таго цяжка захоўваць карцінку «лібералізацыі» для Еўропы пры брутальным разгоне мірных акцыяў. Адначасова дыялог з усходнімі партнёрамі ісці на роўных не можа.
«Гэта 100 мільярдаў долараў за апошнія 20 год. Калі ён браў гэтыя грошы ў падтрымку ад Масквы, то трэба было думаць пра незалежнасць тады», – падкрэсліў спадар Шошын.
Пра Беларусь, а асабліва пра запазычанасці Менску, Пуцін відавочна забываць не збіраецца. А фінансавая залежнасць відавочна дыктуе і палітычныя ўмовы.
Таццяна Рэут, «Белсат», фота: kremlin.ru