Галоўная прычына, чаму жорсткія пакаранні за хабар не пужаюць


Колькі можна выманіць хабару са школьных страўняў? Як выявілася, сотні тысяч долараў. Прынамсі, гэтак цвердзіць следства па выніках правярання Галоўнага ўпраўлення спажывецкага рынку па Менску. Сёння абласны суд у Менску распачаў разгляд крымінальнай справы супраць былога кіраўніка названага ведамства Сяргея Барысевіча і ягоных 12-ці калег.

Ад 30-ці тысяч рублёў да 20-ці рублёў. Столькі хабару, паводле версіі следства, вымагалі з людзей чыноўнікі Упраўлення Менскага спажывецкага рынку.

Па дваццатцы, ці хто колькі можа, на хабар скідваліся працаўнікі школаў Партызанскага раёну Менску. Гэтыя грошы з іх збірала начальства для хабару ўправе спажывецкага рынку ўзамен на абяцанне апошніх зменшыць колькасць маніторынгаў і не даваць хады выяўленым парушэнням.

«Тыя людзі, якія залежаць ад чыноўнікаў гарвыканкамаў, як, у прыватнасці, кіраўнікі камбінатаў грамадскага харчавання пры школах – яны залежаць ад лаяльнага стаўлення гэтых урадоўцаў, таму яны вымушаныя даваць ім хабар», – кажа экс-дэпутат Палаты прадстаўнікоў.

Са школаў Партызанскага раёну кіраўнік сталічнага ўпраўлення спажывецкага рынку Сяргей Барысевіч атрымаў Br 17 500. З Завадскога раёну – больш за 32 000 за два гады. Са школьных кухараў Цэнтральнага раёну – больш за 90 000 за два гады. Хабары Барысевічу нібыта ішлі і ад розных працаўнікоў дзяржаўных установаў за працаўладкаванне ды ўтрыманне на пасадзе.

Паводле Аляксандра Лукашэнкі, Беларусь мае адно з найбольш жорсткіх у свеце антыкарупцыйных заканадаўстваў. Тым не менш, па выніках сёлетняга індэксу ўспрымання карупцыі, які складае міжнародная арганізацыя «Transparency International», нашая краіна набрала толькі 44 балы са 100 магчымых і заняла 68-е месца – паміж Аманам ды Ямайкаю. У Кітаі, дзе за карупцыю караюць яшчэ больш жорстка – ажно да смяротнага прысуду, – вынікі гэтай барацьбы яшчэ горшыя. Пекін уваходзіць у восьмы дзясятак. Чаму ж, нягледзячы на жорсткія законы, названым краінам не ўдаецца перамагчы карупцыю?

«Гэта нікога не палохае. Людзі, якія зарабляюць 200–300 долараў, – яны хочуць зарабляць больш, гэта тычыцца і ўрадоўцаў, і кіраўнікоў прадпрыемстваў. Паколькі на гэтыя грошы нельга пражыць», – дадае Сяргей Скрабец.

Адмыслоўцы тлумачаць: пры адсутнасці незалежнай судовай сістэмы жорсткія пакаранні за хабарніцтва не столькі палохаюць патэнцыйных карупцыянераў, колькі даюць сапраўдным карупцыянерам дадатковы інструмент для запалохвання тых, у каго яны вымагаюць хабар, – як гэта, удавана, было ў выпадку працаўнікоў упраўлення спажывецкага рынку Менску, якіх пачалі судзіць сёння.

Станіслаў Івашкевіч